Βύρων Γ. Πολύδωρας

Απάντηση :

Στις 22-04-2013 είχα υποβάλει ερώτηση προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής, επισείοντας τον κίνδυνο να βρεθούμε ξανά «κατηγορούμενοι» ως χώρα για το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων και ζητώντας να σταματήσει αυτή η απαράδεκτη όσο και ύποπτη ολιγωρία, σε βάρος του ελληνικού λαού.

Προσφάτως διάβασα σε δημοσιεύματα του τύπου πως «Πολλά εκατομμύρια ευρώ πλήρωσε και πληρώνει στην ΕΕ πρόστιμο η Ελλάδα για τις ανοιχτές χωματερές των σκουπιδιών! Τώρα αντιμετωπίζει και νέο πρόστιμο 11,5 εκατομμυρίων ευρώ και για κάθε μέρα 50.000 ευρώ όσο δεν συμμορφώνεται για τις χωματερές Μαρκόπουλου, Κορωπίου, Νέας Μάκρης, Αρτέμιδας και Ραφήνας!... Τί κάνουν, όμως, οι αρμόδιοι και αφήνουν αυτό το πρόβλημα να σέρνεται δεκαετίες;».

Επειδή οι γνώσεις μου στα οικονομικά δεν φθάνουν για να ερμηνεύσω το φαινόμενο και να εξηγήσω πού οφείλεται μια τέτοια και τόσο δαπανηρή – πλέον του ανθυγιεινού και αντιπεριβαλλοντικού – ολιγωρία του κράτους, το οποίο πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να πάψει να κρύβεται πίσω από το παιχνίδι των αρμοδιοτήτων (κεντρικής διοίκησης, περιφέρειας - νομαρχιακής αντιπεριφέρειας και δήμων).

Επειδή δεν θέλω να πιστέψω τα διαθρυλούμενα μεταξύ αυτοδιοικητικών και άλλων (επιχειρηματικών) κύκλων ότι πρόκειται για σύγκρουση αθεμίτων συμφερόντων, «…είναι πολλά τα λεφτά Άρη…»!

Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1)Ποιός ο λόγος να εξακολουθούμε να πληρώνουμε πρόστιμα και να επιβαρύνουμε και άλλο τους ήδη ταλαιπωρημένους οικονομικά Έλληνες πολίτες, αντί να εφαρμόσουμε λύσεις γνωστές, Ευρωπαϊκές, δοκιμασμένες και πρόσφορες; Ποιοί είναι οι υπεύθυνοι για την τραγική αυτή κατάσταση-στασιμότητα;

2)Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα των υπηρεσιών σας, πότε εκτιμάτε ότι θα έχει επιλυθεί επί τέλους το ζήτημα; Και με ποιόν τρόπο;

3)Πόσες είναι συνολικά οι παράνομες χωματερές που εξακολουθούν να λειτουργούν στην Αττική αλλά και σε όλη την επικράτεια και σε ποιές περιοχές βρίσκονται ακριβώς;

4)Πόσο είναι το συνολικό ποσό των προστίμων που έχουμε κληθεί να πληρώσουμε μέχρι σήμερα ως χώρα, εξαιτίας της ολιγωρίας στο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων; Και για ποιές περιπτώσεις μας έχουν επιβληθεί τα εν λόγω ποσά;

Απάντηση :

Ο Υπουργός Οικονομικών ισχυρίστηκε και στη Βουλή κατά τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ (10.11.13) ότι «όλες οι προηγμένες χώρες και ακόμα περισσότερο οι αγγλοσαξωνικές που είναι “η Μέκκα του καπιταλισμού”, στηρίζονται σε τέτοιους φόρους». Δηλαδή, στον φόρο ακίνητης περιουσίας και στους ομοίους του. Χαρακτήρισε δε τον φόρο ακίνητης περιουσίας ως τον «πιο δίκαιο».

Επειδή μια τέτοια τοποθέτηση, πέραν του ότι είναι παντελώς ανακριβής και αβάσιμη, κρύβει και μια ιδεολογική στάση Λενινιστικού τύπου (όπως φαίνεται στο διάταγμα «περί γης» ή «περί απαλλοτρίωσης γαιών» του Συνεδρίου των Σοβιέτ στο Σμόλνι της Πετρούπολης της 8ης Νοεμβρίου 1917), πράγμα απαράδεκτο υπό συνθήκες δημοκρατίας και ελεύθερης οικονομίας, έστω και υπό κρίσιν.

Επειδή, ταυτόχρονα, μια τέτοια θέση ισοδυναμεί προς τιμωρία των δύσμοιρων «νοικοκυραίων» δημιουργών-πολιτών, των «μερμηγκιών», κατ’ αντίθεση προς τους «τέττιγγες» της διασκέδασης, της σπατάλης και κραιπάλης.

Επειδή ακόμη, σε μια τέτοια προσέγγιση ενυπάρχει και μια ανήθικη σκέψη, εντελώς συκοφαντική για την μεσαία τάξη εν τω συνόλω της, ότι δηλαδή αυτό που έχτισαν ή αυτό που απέκτησαν από κληρονομιά ή γονική παροχή οι εν λόγω ιδιοκτήτες είναι προϊόν φοροκλοπής ή φοροδιαφυγής ή άλλης παράνομης και αθέμιτης συμπεριφοράς. Ενώ, τουναντίον, εκείνοι απέκτησαν πληρώνοντας τους φόρους μεταβιβάσεως (δωρεάς, κληρονομίας, αγοραπωλησίας) και έχτισαν προσφέροντας δουλειά σε μαστόρους και εργάτες, πληρώνοντας ΦΠΑ και εισφορές ΙΚΑ, και δίνοντας μ’ έναν λόγο παλμό και ώθηση στην εθνική οικονομία. Ως γνωστόν, η οικοδομή υπήρξε πάντα ένας βασικός μοχλός κίνησης και ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας, δεδομένου ότι σ’ αυτόν στηρίζονται και από αυτόν ζουν περίπου 150 συναφή επαγγέλματα.

Επειδή, τέλος, η άποψη αυτή περί της «δικαίας» φορολόγησης των ακινήτων είναι, σύμφωνα με την έρευνα που έχω κάνει, μάλλον τραγικά εσφαλμένη και ιστορικά απορριμμένη ήδη από τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, η διακήρυξη της οποίας φώτιζε την προάσπιση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας (proprieté) ισότιμα με τις αρχές της ελευθερίας (liberté), ισότητας (egalité) και αδελφότητας (fraternité).

Για πάντα τα ανωτέρω ερωτάται ο Υπουργός Οικονομικών:

1) Θα μπορούσε να ενημερώσει επακριβώς τη Βουλή σε ποιές χώρες της ΕΕ ή της Ευρωζώνης ή του ομοιοπαθούς Νότου (δηλαδή, ποιά χώρα «αντιγράφουμε»;), επιβάλλεται φόρος ακίνητης περιουσίας με μόνο κριτήριο την «απλή κατοχή-κυριότητα», την μηδέν εισόδημα αποφέρουσα; Σημειώνεται πλεοναστικά πως άλλο φορολογία εισοδήματος εξ ακινήτων και άλλο φορολογία ακίνητης (και ανεκμετάλλευτης, και μόνον «κατεχομένης») περιουσίας.

2) Γνωρίζει ο Υπουργός, καθώς οι σχετικές φήμες και πληροφορίες οργιάζουν, εάν έχει ατύπως τεθεί σε εφαρμογή ένα σχέδιο σύμφωνα με το οποίο έχουν εντοπισθεί πολλά «κρυμμένα» δισεκατομμύρια € από ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας, τα οποία επιδιώκεται από την βαρειά φορολογία ακινήτων να κατασχεθούν (ως ένα είδος αφανούς και εκβιαστικού «κουρέματος») προ της τελικής «δήμευσης» των περιουσιών λόγω οφειλών φόρου προς το Δημόσιο; Τί από τα διαθρυλούμενα είναι αληθές;

3) Τί ποσά προβλέπει το Υπουργείο Οικονομικών να εισπράξει με το επικαιροποιημένο «χαράτσι»:
α) Από αστικά ακίνητα;
β) Από αγροτικά ακίνητα;
γ) Από καλλιεργήσιμες γαίες;
δ) Από ακαλλιέργητα χωράφια;
Έχει γίνει καμμία σχετική μελέτη; Και αν ναι, παράκληση να κατατεθεί ως έγγραφο στη Βουλή

4) Και πώς δεν επισπεύδεται η είσπραξη των φορολογικών και «ποινικών» εσόδων από πηγές όπως η λίστα Lagard και άλλες λίστες εξαγωγέων συναλλάγματος ή από τις διαβόητες offshore; Γιατί εκεί υπάρχει τόση προκλητική βραδύτητα, αδράνεια, ακινησία και αβελτηρία των διωκτικών αρχών και των αρμοδίων υπηρεσιών, κατ’ αντιδιαστολήν προς την εύκολη και ταχύτατη εφόρμηση των φοροεισπρακτόρων εναντίον των ιδιοκτητών; Γιατί δεν αντιπροτείνονται αυτά τα δυνητικά εκ των λιστών έσοδα κατά συμψηφισμό ή ως ισοδύναμα προς την τρόϊκα; Για παράδειγμα, ένας μόνον «καταθέτης» στη λίστα Lagard έχει καταθέσει 500 εκ. €. Όλα τα προσδοκώμενα έσοδα (έστω και άνευ μελέτης υπολογιζόμενα) από τα «χωράφια» ανέρχονται σε 300 εκ. €!

5) Έχει υπολογισθεί πόσοι εκ των ιδιοκτητών αστικών ακινήτων τυγχάνουν ταυτόχρονα και ιδιοκτήτες ακαλλιέργητων χωραφιών, καθώς και ακατοίκητων (ούτε καν παραθεριστικών) σπιτιών, των καλουμένων «πατρικών», τα οποία διατηρούν δαπανώντας ουχί ευκαταφρόνητα ποσά ως έξοδα συντηρήσεως, μόνον για συναισθηματικούς και παραδοσιακούς λόγους; Υπάρχουν ή χωρούν τέτοιες σκέψεις και τέτοια κριτήρια στους λογιστικούς υπολογισμούς των «φορομπηχτών» της τρόϊκας και του Υπουργείου σας; Δεν πρόκειται, για όσους γνωρίζουν την Ελληνική πραγματικότητα για κάποιους άλλους και διαφορετικούς φορολογούμενους, οι οποίοι χρησιμοποιούνται ήδη για την εφαρμογή του τεχνάσματος, δηλαδή του πονηρού ισχυρισμού, ότι το ίδιο φορολογικό βάρος μοιράζεται σε περισσοτέρους, άρα και ελαφρύνεται. Όχι κύριοι, στους ίδιους φορολογούμενους προστίθεται σαν σε υποζύγια περισσότερο φορολογικό βάρος! Αυτή είναι η πικρή αλήθεια! Η οποία (δηλαδή, οι θιγόμενοι κάτοικοι των πόλεων να πολεμούν τους επίσης πληττομένους κατοίκους της επαρχίας, τους γεωργοκτηνοτρόφους, και αντιστρόφως) δεν επιτρέπει καμμιά συζήτηση περί «κοινωνικού αυτοματισμού», όπως επιχειρείται από διάφορους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς προς αποπροσανατολισμό!

6) Απασχολεί το Υπουργείο και την Κυβέρνηση ευρύτερα η πιθανότητα, αν όχι η βεβαιότητα, ότι σε λίγα χρόνια οι πολίτες θα έχουν χάσει τις όποιες αποταμιεύσεις τους και τις ιδιοκτησίες τους, καταβάλλοντας τους δυσβάσταχτους φόρους (υποτελείας πλέον), και θα έχουν μεταταγεί έτσι στην τάξη των ακτημόνων και αστέγων, των περιπλανωμένων και ανεστίων (όχι πλέον πολιτών αλλά δουλοπαροίκων); Ποιό το όφελος οικονομικό, κοινωνικό, εθνικό τότε;

7) Με το να «πάρει» τις περιουσίες των πτωχών ή νεοπτώχων πλέον πολιτών του το κράτος γίνεται δυνατότερο, πλουσιότερο, ευδαιμονέστερο; Ή μήπως αποτελεί στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης να προωθηθεί ένα είδος «ανάπτυξης» μέσω των distress funds (κεφαλαίων απελπισίας), που θα «επενδύουν», αρπάζοντας τις περιουσίες των Ελλήνων ως γνήσια «vultures» («αρπακτικά»), όπως ακριβώς και με κυνισμό αυτοαποκαλούνται στη σύγχρονη τραπεζική ορολογία;

«…Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη
η κατοχή σας είν’ επισφαλής.
…Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη…»

Με αυτούς τους στίχους ο Κ. Καβάφης στο ποίημά του «Εν μεγάλη Ελληνική Αποικία, 200 π.Χ.», σαρκάζει προφητικά και αποτυπώνει ανάγλυφα την αιώνια αποικιοκρατική συμπεριφορά.

Αλλά η πολιτική της ΕΕ για το ξερίζωμα των αμπελώνων, άνευ αδείας φυτευθέντων, υπερβαίνει κάθε αποικιακό προηγούμενο ή και κατακτητικό τέτοιο. Ούτε ο Ιμπραήμ δεν κατέσκαπτε ή ξερίζωνε τα αμπέλια. Ούτε τα κατέκαιε. Το τελευταίο διότι τα αμπέλια είναι πυρίμαχα, διό και αποτελούν πολύτιμες αντιπυρικές ζώνες.

Από μεράκι οι περισσότεροι και αγάπη προς την μητέρα γη, κάποιοι αφελείς Έλληνες πολίτες που νόμισαν πως είναι αυτεξούσιοι και απόλυτοι κύριοι της περιουσίας τους, φύτεψαν αμπελώνες στην Αττική, τη Μεγαρίδα, τη Νεμέα και σε άλλους παραδοσιακούς αμπελότοπους της Πελοποννήσου και της λοιπής Ελλάδας. Βρέθηκαν όμως αντιμέτωποι με τις αρμόδιες υπηρεσίες, οι οποίες τους ζητούν επιμόνως να εκριζώσουν τα αμπέλια τους εφαρμόζοντας κανονισμούς του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ, για την «κοινή οργάνωση της αμπελοοινικής αγοράς».

Πληροφορούμεθα ότι, σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΚ) 479/2008 (και όσους άλλους στο μεταξύ ακολούθησαν) του Συμβουλίου, απαγορεύονται και θεωρούνται παράνομες οι φυτεύσεις αμπελιών στη χώρα μας, από 31-8-1998 έως και τις 15-12-2015. Και έτσι οι αρμόδιοι των Βρυξελλών και Αθηνών, εν αγαστή όσο και βάρβαρη συνεργασία τελούντες, εξαναγκάζουν τους αμπελουργούς στην εκρίζωση των αμπελώνων τους, τιμωρώντας τους ταυτόχρονα και με βαρειά πρόστιμα. Η εκρίζωση είναι βάρβαρη, απάνθρωπη, αποτρόπαια, μακάβρια και ανατριχιαστική πράξη. Ως ποινή ισοδυναμεί με εκείνη κατά την οποία υπεχρέωναν κάποιοι «τιμωροί» τούς «καταδικασθέντες» να ανοίγουν οι ίδιοι τον τάφο τους, να «σκάβουν οι ίδιοι τον λάκκο τους»! Και όμως οι ψυχροί εκτελεστές των Βρυξελλών το πράττουν! Είναι αυτό ανθρώπινη, οικολογική, φυσική ή πολιτισμένη δράση; Είναι αυτό κοινοτική ή εταιρική αλληλεγγύη; Είναι οικονομική λογική αυτή, της καταστροφής του φυσικού και μετά κόπου και ιδρώτα αποκτηθέντος «πλούτου»;

Επειδή οι περίπου 8.500 αμπελουργοί αυτής της κατηγορίας, δηλαδή φυτεύσαντες άνευ αδείας, ενώ ουδείς αρμόδιος τους είχε ειδοποιήσει σχετικά με την ύπαρξη του απαγορευτικού κανονισμού και μολονότι δεν έλαβαν καμμιάς μορφής επιδότηση ή ενίσχυση για το νεοφυές αμπέλι τους από οπουδήποτε, οδηγούνται σε αναγκαστική «αυτοκαταστροφή» της περιουσίας τους. Του «συμβόλου» και αποκτήματος του επιμελέστατου και ποιοτικότατου αγρότη τ.ε. του αμπελουργού.

Επειδή, αντί να επικροτούνται και να υποστηρίζονται τέτοιου είδους ενέργειες, δηλαδή οι δράσεις των καλλιεργειών και της παραγωγής γεωργικών προϊόντων, εν τω μέσω μάλιστα της οικονομικής κρίσεως, οι ρομαντικοί αμπελουργοί διώκονται και στοχοποιούνται από τις «αρμόδιες» Αρχές περίπου ως καταστροφικά και εγκληματικά μιάσματα!

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

1) Σε ποιές ενέργειες προτίθεται να προβεί το αρμόδιο Υπουργείο, προκειμένου να μην χαθούν αδίκως κόποι ετών για πολλούς αμπελουργούς; Και ειδικά για οινοπαραγωγούς ουχί προς εμπορίαν;

2) Υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση για το εν λόγω ζήτημα; Και εάν ναι, έχουν γίνει ή γίνονται οι απαιτούμενες ενέργειες;

3) Για ποιούς λόγους οι εν λόγω αμπελουργοί, του μερακιού, του Διονύσου και της παράδοσης, δεν μπορούν να διατηρούν τον δικό τους αμπελώνα στον χώρο ιδιοκτησίας τους και εξαναγκάζονται στη βάρβαρη εκρίζωσή του; Και πώς το «έγκλημά» τους δεν μπορεί να θεραπευθεί έστω με κάποιο πρόστιμο;

4) Έτσι ανάλγητα αποφασίζεται η εξόντωση της γεωργίας-αμπελουργίας; Στο όνομα, δήθεν της αγοράς; Αγνοούν οι «φωστήρες» της ΕΕ και της Ελλάδας πως για να υπάρξει αγορά πρέπει να έχει προϋπάρξει παραγωγή; Πώς τη θέλουν την Ευρώπη; Μερκαντιλιστική και μεταπρατική προϊόντων από χώρες και περιοχές με «αγροδούλους» (agroslaves);

5) Και πώς δημιουργούν τέτοια ανισότητα στον καταμερισμό παραγωγών και κατά συνέπεια πλούτου μεταξύ του βιομηχανικού Βορρά και του φτωχού και αγροτικού Νότου; Αυτή είναι η οικονομική και πολιτική σοφία των τεχνοκρατών της νεοαποικιοκρατίας;

6) Και μια τελευταία λέξη για την «κοινή οργάνωση της αμπελοοινικής αγοράς». Δεν στρεβλώνεται η αγορά του οίνου με την λαθραία εισαγωγή οίνου από χώρες της Βόρειας Αφρικής με βυτιοφόρα ή από τη Χιλή και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής σε παγοκολώνες (όπως είναι το κοινό μυστικό που διακινείται σχετικά);

Στις 18-04-2013 είχα υποβάλει ερώτηση προς το Υπουργείο Οικονομικών ζητώντας να πληροφορηθώ σχετικά με τους λόγους περικοπής των συντάξεων των αγάμων θυγατέρων. Η απάντηση που έλαβα ήταν απλώς μία επανάληψη του ήδη γνωστού και αμφισβητουμένης συνταγματικότητας νόμου που αφορά την περικοπή των συντάξεων, καθώς και μια γνωμοδότηση του Ελεγκτικού Συνεδρίου σύμφωνα με την οποία όχι μόνο δεν κρίνεται αντισυνταγματικός ο νόμος, αλλά τουναντίον προτείνεται και η πλήρης κατάργηση των εν λόγω συντάξεων! Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρώ σκόπιμο να επανέλθω με νέα ερώτηση, η οποία συμπεριλαμβάνει τόσο τα αναπάντητα ερωτήματα όσο και νέα διευκρινιστικά.

Ειδικότερα, ο τρόπος υπολογισμού και ελέγχου των εισοδημάτων των αγάμων θυγατέρων από άλλες πηγές προβλέπεται με τις ρυθμίσεις του Ν. 4093/12 να γίνεται με τρόπο άκριτο έως παράλογο και πάντως τιμωρητικό. Ειδικότερα, για τον προσδιορισμό των εισοδημάτων αυτών λαμβάνονται υπόψη οι δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος του έτους 2012, δηλαδή τα εισοδήματα που αποκτήθηκαν το 2011. Επειδή οι περικοπές εφαρμόστηκαν από τον Αύγουστο του 2013 και μετά, συμβαίνει συχνά να προκύπτει μείωση έως και αναστολή-κατάργηση της σύνταξης λόγω εισοδημάτων που δεν υφίστανται πλέον. Για παράδειγμα, μπορεί μια άγαμη θυγατέρα όντως να ελάμβανε εισόδημα από ενοίκιο το 2011, αλλά σήμερα (έτος 2013) το ακίνητο προφανώς λόγω της κρίσεως να είναι ξενοίκιαστο και να μην αποφέρει πλέον κανένα εισόδημα. Αντιθέτως, να συνοδεύεται με το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων (ΕΕΤΑ), άλλως χαράτσι της ΔΕΗ και άλλα βάρη π.χ. έξοδα συντήρησης, που σημαίνει ότι γεννά ζημία αντί για όφελος.

Λάβαμε σχετικό υπόμνημα από την Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των αγάμων θυγατέρων που έχουν τεθεί αναιτίως υπό διωγμόν από την Πολιτεία.

Υιοθετώντας τα επιχειρήματά τους και τα δίκαια αιτήματά τους,

Διαπιστώνοντας ότι τα παράπονά τους είναι δικαιολογημένα και οι αιτιάσεις τους απόλυτα βάσιμες,

Εκτιμώντας ότι πολλές από τις έτσι απάνθρωπα τιμωρούμενες «άγαμες θυγατέρες» – όπως τις αποκαλούμε χάριν συντομίας – με την δραματική περικοπή ή και κατάργηση της συντάξεώς τους (εκ του γονέως) αντιμετωπίζουν κίνδυνο επιβίωσης,

ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ προς τα Υπουργεία Οικονομικών και Δικαιοσύνης, τα οποία και ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ:

1) Οι ισόβιες συντάξεις που παίρνουν οι άγαμες ή διαζευγμένες θυγατέρες, αδελφές και μητέρες αποθανόντων δημοσίων υπαλλήλων, είναι νόμιμες συντάξεις, ανταποδοτικού μάλιστα χαρακτήρα και όχι προνοιακού, δεδομένου ότι οι γονείς των εβαρύνοντο με τις ανάλογες κρατήσεις για την στοιχειοθέτηση δικαιώματος συνταξιοδότησης, κατοχυρωμένες από το Σύνταγμα ή όχι;

2) Αν δεν είναι, πώς το ελληνικό κράτος τις κατέβαλλε τόσα χρόνια; Αντισυνταγματικά, παράνομα, αχρεωστήτως ή χαριστικά;

3) Αν πάλι είναι νόμιμες, γιατί με τον Ν. 4093/12 τίθενται μαζί με το ανώτατο όριο (πλαφόν) σύνταξης των 720 € και πρόσθετα εισοδηματικά κριτήρια μόνο για αυτές τις συντάξεις και όχι και για όλες τις άλλες, όπως θα έπρεπε, σύμφωνα με τις Αρχές του Συντάγματος της καθολικότητας, της ισότητας των Ελλήνων πολιτών, της ίσης μεταχείρισης και της αίσθησης δικαίου γενικότερα;

4) Γιατί, μ’ άλλα λόγια, αυτή η διάκριση εις βάρος μόνον μιας μικρής μειονότητας (των αγάμων θυγατέρων) και δεν συνεκτιμώνται ομοίως τυχόν πρόσθετα εισοδήματα και για άλλες κατηγορίες συνταξιούχων;

5) Επί τη βάσει ποίων κριτηρίων αποφασίστηκε η περικοπή ή και αναστολή των συντάξεων το 2013 ανάλογα με τα οικονομικά δεδομένα του 2011; Πώς προτίθεστε να θεραπεύσετε την αδικία σχετικά με τα άλλα εισοδήματα που τυχόν υπάρχουν, δεδομένου ότι αυτό που έχει θεσπισθεί τώρα είναι τρόπος εξ ολοκλήρου λανθασμένος, άδικος και βαναύσως ανάλγητος; Να σημειωθεί ότι πολλές από τις θυματοποιημένες άγαμες θυγατέρες έχουν υπερβεί το 55ο ή το 60ο έτος της ηλικίας τους και δεν βρίσκουν πουθενά απασχόληση ή συχνά λόγω ασθενείας δεν μπορούν καν να εργασθούν.

6) Για ποιόν λόγο οι συντάξεις διεκόπησαν τον Αύγουστο του 2013 εντελώς αιφνιδιαστικά και χωρίς καμμία ενημέρωση από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, όπως εγίνετο τα προηγούμενα χρόνια;

7) Την απάνθρωπα σκληρή αυτή διάταξη, πώς το Ελεγκτικό Συνέδριο και επί τη βάσει ποίων κριτηρίων έκρινε ως συνταγματική; Πώς παρείδε τις διατάξεις των άρθρων 2§1, 4§1 του Συντάγματος και ακόμη πιο συγκεκριμένα τον ανταποδοτικό και ανεξάρτητο χαρακτήρα των συντάξεων; Μήπως εισάγονται βίαια στην οικονομία και στην κοινωνία άλλες αρχές άλλων καταδικασθέντων από την ιστορία καθεστώτων; Και πώς παρείδε ότι με την κατάργηση της συντάξεως των αγάμων θυγατέρων οδηγούνται οι δυστυχείς αυτές υπάρξεις σε κίνδυνο επιβίωσης; Διακατεχόμενο ίσως από αδιαφορία και αναλγησία και κρίνοντας μονοδιάστατα υπό τα αδυσώπητα κριτήρια του δικαίου της ανάγκης;

Σημείωση: Συνυποβάλλεται προηγούμενη ομοία ερώτηση προς το αρμόδιο Υπουργείο που είχα υποβάλει στις 18-04-2013.–

Στις 10-6-2013 είχα υποβάλλει ερώτηση προς το Υπουργείο Οικονομικών ζητώντας πληροφορίες σχετικά με την σύσταση και δράση εξωχώριων-υπεράκτιων (offshore) εταιρειών στην Ελλάδα. Οφείλω να ομολογήσω από την απάντησή σας ότι εξεπλάγην τόσο με τον αριθμό των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα όσο και με το σχεδόν 0,5% αυτών που έχετε ελέγξει μέχρι σήμερα! Κρίνω μάλιστα πως η πλειοψηφία των ερωτημάτων μου, κατά τρόπο κοινοβουλευτικά αντιδεοντολογικό, δεν απαντήθηκε ποτέ. Γι’ αυτό τον λόγο θεωρώ σκόπιμο να επανέλθω με νέα ερώτηση, η οποία συμπεριλαμβάνει τόσο τα αναπάντητα ερωτήματα όσο και νέα διευκρινιστικά επί τη βάσει των απαντήσεών σας.

Ειδικότερα, στην ερώτησή μου σας είχα αναφέρει πως υπάρχει πρόβλημα σχετικά με τον έλεγχο ως προς την σύσταση εκατοντάδων υπεράκτιων, εξωχώριων ή offshore εταιρειών σε περιοχές της Ελλάδας, όπως στα Νέα Στείρα και στην Κύμη Ευβοίας, στο Κρανίδι Αργολίδας και αλλαχού, ενώ αναζητούνται στοιχεία από τις αρμόδιες Αρχές για την ύπαρξη παρόμοιων εταιρειών στις Κυκλάδες, στα Δωδεκάνησα, στην Κέρκυρα, στην Κρήτη και στο Βόρειο Αιγαίο. Σας είχα ζητήσει μάλιστα να μας πληροφορήσετε εάν τηρείται κατάλογος με τις offshore εταιρείες που έχουν συσταθεί και δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, ποιός είναι ο αριθμός τους, πού έχουν έδρα, πόσες από αυτές έχουν ελεγχθεί και ποιά είναι τα έσοδα που έχουν αποδοθεί από αυτούς τους ελέγχους στο δημόσιο. Η απάντησή σας ήταν πως:

«Με τις Α.Υ.Ο. που δημοσιεύτηκαν στο ΦΕΚ Β΄3067/20-11-2012 και στο ΦΕΚ Β΄2604/25-9-2012, ανατέθηκε στο ΔΕΚ Αθηνών η διενέργεια τακτικού φορολογικού ελέγχου όλων των ανέλεγκτων χρήσεων 24 εξωχώριων εταιρειών της Δ.Ο.Υ. Κύμης και των 161 εξωχώριων εταιρειών της Δ.Ο.Υ. Κρανιδίου αντίστοιχα. Με αφορμή τις ανωτέρω υποθέσεις καταγράφηκαν οι off-shore εταιρείες με ακίνητα στην Ελλάδα και έχουν καταγραφεί συνολικά 6.575 αλλοδαπές εταιρείες εκμετάλλευσης ακινήτων στην Ελλάδα.

Περαιτέρω, στο πλαίσιο σχεδίου για το φορολογικό έλεγχο των εξωχώριων εταιρειών της χώρας, το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη, έχουν προτεραιοποιηθεί και αποσταλεί για έλεγχο σχετικές υποθέσεις στις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες, για αρκετές από τις οποίες έχει ήδη ολοκληρωθεί ο έλεγχος και έχουν προκύψει οριστικά αποτελέσματα. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα στοιχεία από το ΟΠΣ ELENXIS και την ιστοσελίδα της Γενικής Διεύθυνσης Φορολογικών Ελέγχων και Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων, στο σύνολο της χώρας διενεργείται έλεγχος σε 315 εταιρείες, εκ των οποίων έχει ολοκληρωθεί ο έλεγχος σε τριάντα τέσσερις (34) υποθέσεις, για τις οποίες έχουν βεβαιωθεί συνολικά 40.068.785,61€.

Ο έλεγχος των υπολοίπων υποθέσεων βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη (σε διάφορα στάδια) και τα αποτελέσματα αυτών θα γνωστοποιηθούν με την ολοκλήρωσή τους, με την επιφύλαξη των διατάξεων περί φορολογικού απορρήτου».

Παρόλο που αναφέρονται στην απάντησή σας δύο εκ των περιοχών στις οποίες δραστηριοποιείται ένας συνολικός αριθμός 185 offshore εταιρειών, δεν αναφέρεται σε ποιά άλλα σημεία ανά την Ελλάδα βρίσκονται οι υπόλοιπες ή άλλες offshore εταιρείες.

Στο ερώτημά μου σχετικά με το ποιοί είναι οι ειδικοί λόγοι δραστηριοποίησης των εν λόγω εταιρειών στις συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας οφείλω να ομολογήσω πως δεν δόθηκε καμμία απάντηση.

Τέλος, στο ερώτημά μου εάν μπορεί να γίνει έλεγχος του μετοχολογίου των εν Ελλάδι καταγεγραμμένων offshore μέχρι φυσικών προσώπων, η απάντησή σας δεν με «εφώτισε» ιδιαιτέρως. Συγκεκριμένα αναφέρατε ότι:

«Σας γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 του ν. 4172/2013 “φορολογία εισοδήματος, επείγοντα μέτρα εφαρμογής του ν. 4046/2012 του ν. 4093/2012 και του ν. 4127/2013 και άλλες διατάξεις” ένα νομικό πρόσωπο ή μια νομική οντότητα είναι φορολογικός κάτοικος Ελλάδος για οποιοδήποτε φορολογικό έτος, εφόσον ο τόπος άσκησης πραγματικής διοίκησης είναι στην Ελλάδα οποιαδήποτε περίοδο στη διάρκεια του φορολογικού έτους».

Επειδή όπως τα στοιχεία καταδεικνύουν, υπάρχει τοις πράγμασι άρνηση ουσιαστικού ελέγχου των offshore εταιρειών εν Ελλάδι, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι αρμόδιοι και σεις ως εποπτεύων υπουργός, υπέχων σχετική ευθύνη, να χαρακτηρισθούν ότι έτσι (μη) ενεργούντες πρόκειται ενδεχομένως για κάλυψη ή, επί το ποινικότερον, υπόθαλψη φοροφυγάδων και άλλων συναφών εγκληματιών.

Επειδή δεν είναι δίκαιο οι τίμιοι και νομοταγείς πολίτες να πληρώνουν φόρο π.χ. στον ελάχιστο τόκο επί των καταθέσεών τους, μολονότι οι τόκοι έχουν ήδη φορολογηθεί.

Επειδή από την άλλη πλευρά οι μέτοχοι των offshore εταιρειών φαίνεται να μην ελέγχονται ούτε να φορολογούνται και να αποκρύπτουν έτσι μέχρι και δισεκατομμύρια ευρώ, πολλά εκ των οποίων μπορεί να είναι «μαύρα» και ίσως να προέρχονται ακόμη και από παράνομες δραστηριότητες. Η δε τοποθέτηση (των δισ.) στις offshore να αποτελεί – ως λέγεται – κλασσική μέθοδο «ξεπλύματος βρώμικου χρήματος».

Επειδή ο έλεγχος του μόλις 0,5% των offshore, ήτοι 34 εταιρειών, αποφέρει 40 εκ. ευρώ στο δημόσιο, σημαίνει πως ο έλεγχος και των 6.575 offshore μπορεί να αποφέρει τουλάχιστον 8 δισ. ευρώ!

Επειδή πρέπει, τέλος, να λειτουργήσουν οι αρμόδιοι με βάση τις κατά νόμον ευθύνες και κατά νόμον προτεραιότητες προς αυτήν την κατεύθυνση, αφήνοντας κατά μέρος τους νεολογισμούς τύπου «έχουν προτεραιοποιηθεί» και τις συναφείς περιφράσεις της απαντήσεώς σας.

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

1) Είναι όλες (οι 6.575) οι offshore που εντοπίσατε εταιρείες εκμετάλλευσης ακινήτων ή υπάρχουν και άλλων σκοπών και ενδιαφερόντων; Και αν ναι, ποιά είναι τα άλλα ενδιαφέροντα ή οι δραστηριότητές τους; Οι «εκμετάλλευσης ακινήτων» καταβάλλουν το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων (ΕΕΤΑ), το διαβόητο «χαράτσι», καθώς και τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ); Με ποιά αποτελέσματα;

2) Για ποιόν λόγο από τις 6.575 offshore εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, διενεργείται έλεγχος μόλις σε 315 και ο έλεγχος έχει ολοκληρωθεί μόνο σε 34 (!) εξ αυτών; Σε πόσο χρόνο έγινε ο έλεγχος αυτού του 0,5% των εξωχώριων-υπεράκτιων εταιρειών; Και σε πόσο χρόνο εκτιμάτε ότι θα ολοκληρωθεί ο έλεγχος και για τις υπόλοιπες 6.541;

3) Από τα περίπου 40 εκ. ευρώ που βεβαιώθηκαν στις 34 offshore εταιρείες, πόσα έχουν εισπραχθεί; Και πόσο είναι το υπολογιζόμενο όφελος που θα αποφέρει στο δημόσιο ο έλεγχος των υπολοίπων εταιρειών; Είναι όντως 8 δισ. όπως χονδρικά υπολογίζεται ως ανωτέρω;

4) Σε ποιές άλλες περιοχές πλην της Κύμης και του Κρανιδίου δραστηριοποιούνται offshore εταιρείες;

5) Ποιοί είναι οι ειδικοί λόγοι δραστηριοποίησης των εν λόγω εταιρειών στις συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας;

6) Μπορεί να γίνει έλεγχος του μετοχολογίου των εν Ελλάδι καταγεγραμμένων offshore μέχρι φυσικών προσώπων; Και εάν ναι, όπως είναι νομικά βέβαιο, ποιά τα αποτελέσματα;

7) Ποιά είναι τα αποτελέσματα των διμερών συνεργασιών της Ελλάδας με άλλες χώρες του εξωτερικού μέχρι σήμερα, όσον αφορά την αποκάλυψη offshore εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας ή ελληνικού ενδιαφέροντος;

Σημείωση: Συνυποβάλλεται ομοία ερώτηση προς το αρμόδιο Υπουργείο που είχα υποβάλει στις 10-6-2013.–

Γίνεται όπως φαίνεται ορατός ο κίνδυνος για την άμεση και εντός των επομένων μηνών άρση της αναστολής πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, παρόλο που σύμφωνα με πράξη νομοθετικού περιεχομένου του 2012 (ΦΕΚ 246 / 18-12-2012) ο πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας προστατεύεται έως τις 31 Δεκεμβρίου 2013.

Η εν λόγω απειλή εκτός από άκρως επικίνδυνη και απάνθρωπη, εγείρει πληθώρα ερωτημάτων σχετικά με τον πραγματικό της σκοπό, καθώς εάν τεθεί σε ισχύ, θα κατασχεθούν οι κατοικίες τουλάχιστον 200.000 οικογενειών, κάτι που ουσιαστικά θα οδηγήσει στον εκμηδενισμό της ιδιοκτησίας εν Ελλάδι. Και φυσικά σε κοινωνική αναστάτωση μέχρις εξέγερση. Είναι πολλά τα θύματα. Και τότε, με τέτοιες συμπεριφορές και τέτοιους διωγμούς, αυτά τα θύματα, από πολίτες γίνονται δυνητικοί επαναστάτες της απελπισίας. Ας το γνωρίζουν αυτό και οι τραπεζίτες και οι κυβερνώντες.

Δεν μιλούμε φυσικά για τους εισοδηματίες που έχουν λάβει αφειδώς δάνεια από τις τράπεζες και είναι κατασκευαστές - επενδυτές - έμποροι, αλλά για τους νοικοκυραίους, ιδιοκτήτες, πολίτες που είχαν λάβει ένα δάνειο πρώτης κατοικίας με βάση χορηγήσεως και εκτελέσεως του δανείου τον μισθό τους. Ο μισθός τους όμως «τσακίστηκε» και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το δάνειο. Τότε όμως τίθεται σε ισχύ το 388 άρθρο του Αστικού Κώδικα περί «απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών» το οποίο αναφέρει ότι:

«Αν τα περιστατικά στα οποία κυρίως, ενόψει της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, τα μέρη στήριξαν τη σύναψη αμφοτεροβαρούς σύμβασης, μεταβλήθηκαν ύστερα, από λόγους που ήταν έκτακτοι και δεν μπορούσαν να προβλεφθούν, και από τη μεταβολή αυτή η παροχή του οφειλέτη, ενόψει και της αντιπαροχής, έγινε υπέρμετρα επαχθής, το δικαστήριο μπορεί κατά την κρίση του με αίτηση του οφειλέτη να την αναγάγει στο μέτρο που αρμόζει και να αποφασίσει τη λύση της σύμβασης εξολοκλήρου ή κατά το μέρος που δεν εκτελέστηκε ακόμη».

Η λογική του άρθρου 388 του Αστικού Κώδικα περί «απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών» ως βασικού κορμού του δικαίου της ανάγκης βρίσκεται και στο Διεθνές Δίκαιο. Στο προοίμιο της Συμβάσεως - Συνεδρίου της Βιέννης του 1969 μεταξύ άλλων τονίζεται πως η Σύμβαση βασίζεται στην ελεύθερη συναίνεση, στην καλή πίστη και στον κανόνα της τήρησης των συνθηκών (pacta sunt servanda). Επιβεβαιώνεται ότι η συνθήκη επιβάλλεται με ειρηνικά μέσα, μέσω της Δικαιοσύνης και του Διεθνούς Δικαίου. Συνομολογείται πως στηρίζεται στα ίσα δικαιώματα και στην αυτοδιάθεση των ανθρώπων, στα ανθρώπινα δικαιώματα και στις θεμελιώδεις ελευθερίες για όλους ενώ επαναλαμβάνεται η πίστη στη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια.

Παράλληλα, εκτός από το Διεθνές Δίκαιο, η ειρηνική διάταξη - έννοια περί της «απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών» συναντάται και στο εσωτερικό δίκαιο των περισσοτέρων χωρών, της Ευρώπης και παγκοσμίως, ενσωματωμένο είτε στο Αστικό είτε στο Δημόσιο Δίκαιο της κάθε χώρας και ορίζει ότι οποιαδήποτε αιφνίδια και μη προβλέψιμη μεταβολή των συνθηκών που επέρχεται μετά την κατάρτιση αμφοτεροβαρούς σύμβασης, μπορεί να επάγεται την λύση ή την ανάλογη προσαρμογή των όρων της συμβάσεως.

Επειδή η καταδίωξη της ιδιοκτησίας δεν είναι απλό λογιστικό φορολογικό παιχνίδι αλλά θανάσιμο χτύπημα στον όποιο πλούτο της μεσαίας τάξης που κατά τεκμήριο και παράδοση στην Ελλάδα δημιουργήθηκε – από τους ανθρώπους – μερμήγκια της συνομοταξίας των δημιουργών κατ’ αντιδιαστολήν προς τους τέττιγγες, τους χαροκόπους και χαλαστήδες.

Επειδή καταστρέφοντας τους όρους κτήσεως και συντηρήσεως της ακίνητης περιουσίας, προβάλλεται ακρίτως και προωθείται το χειρότερο αντικίνητρο προόδου.

Επειδή αντί της τιμωρίας και της εξόντωσης των νομοταγών πολιτών, θα έπρεπε να στραφείτε κατά των πραγματικών φοροφυγάδων και φοροκλεπτών από τις γνωστές λίστες τουλάχιστον.

Επειδή η «αστεγοποίηση» των πολιτών είναι ευθέως αντισυνταγματική δράση και κοινωνικό έγκλημα.

Ερωτάται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1) Πρόκειται όντως να αρθεί η αναστολή πλειστηριασμού για την πρώτη κατοικία; Και εάν ναι, με ποιό σκεπτικό και πότε αναμένεται να τεθεί σε ισχύ;

2) Αντί να «διώκετε» την ιδιοκτησία των πολιτών, γιατί δεν τους προστατεύετε με σωστικές ρυθμίσεις υπέρ των δανειοληπτών και πέραν φυσικά της 31/12/13, μέσω του άρθρου 388 του Αστικού Κώδικα και των αναλόγων διατάξεων του Κοινοτικού Δικαίου από την ασυδοσία των τραπεζών;

Παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα να εκτυλίσσεται μια ιλαροτραγωδία με την υπόθεση αποπληρωμής των χρεών του κ. Λάκη Γαβαλά και το θέμα της αποφυλακίσεώς του. Ως γνωστόν, ο επιχειρηματίας συνελήφθη και προφυλακίστηκε (κρατήθηκε προσωρινά) για χρέη 17 εκ. ευρώ προς το Δημόσιο. Προσφάτως, ο ίδιος πρότεινε ως συμβιβαστική λύση να μεταβιβάσει στο Ελληνικό Δημόσιο το κτίριο που ανήκει στην εταιρεία του στην Κάντζα, καθώς και η Περιφέρεια Αττικής εξεδήλωσε ενδιαφέρον για μεταστέγαση των υπηρεσιών της εκεί. Παρόλο που το εν λόγω κτίριο έχει αξία διπλάσια του χρέους, ακόμη δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες για την μεταβίβασή του και την συνακόλουθη δίκη και αποφυλάκιση του κ. Γαβαλά, εφόσον θα έχει εξοφλήσει πλέον τις οφειλές του.

Δεν γνωρίζω προσωπικά τον κ. Γαβαλά, ούτε τους δικηγόρους του, ούτε έχω οιανδήποτε ανάμειξη στην υπόθεσή του. Βλέπω όμως την αδικία. Και εξοργίζομαι, όπως και πολλοί συμπολίτες μου που απευθύνονται σε μένα για να παρέμβω, γιατί η περίπτωση Λ. Γαβαλά τους συγκλονίζει. Όμως στα λίγα νομικά που εγώ γνωρίζω δεν βρίσκω καμμία διάταξη που να αναφέρει τη βάναυση περιφραστικά ή ευθέως πρόνοια ότι «θα πεθάνεις στη φυλακή και θα γίνει και κατάσχεση ολόκληρης της περιουσίας σου, σωρευτικά». Είναι νομικά παράδοξο να λειτουργεί το Δημόσιο τόσο τιμωρητικά, εξοντωτικά και αντίθετα προς το συμφέρον του! Τόση αναλγησία προς έναν άνθρωπο που έχει αναμφισβήτητα προσφέρει στην Ελληνική οικονομία (μόδα, τουρισμό)!

Κατόπιν όλων αυτών.

Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1) Υπάρχει τέτοια διάταξη στους νόμους (φορολογικούς, ποινικούς, αστικούς); Εάν υπάρχει, θα ήθελα να το γνωρίζω, για να διδαχθώ κι εγώ.

2) Γιατί ενώ ο κ. Γαβαλάς προσφέρεται να εξοφλήσει το χρέος του προς το Δημόσιο, δεν προχωρούν τάχιστα οι ενέργειες ώστε και το Ελληνικό Κράτος να ωφεληθεί και ο ίδιος να δικαστεί και αποφυλακιστεί;

3) Δεν είναι αδικαιολόγητα μακρύς ο χρόνος της προφυλάκισής του;
Πότε επί τέλους θα δικασθεί για να δοθεί ένα τέλος στο μαρτύριό του;

Διαβάζουμε καθημερινά δημοσιεύματα σχετικά με την σύσταση εκατοντάδων υπεράκτιων, εξωχώριων ή offshore εταιρειών σε περιοχές της Ελλάδας, όπως στα Νέα Στείρα και στην Κύμη Ευβοίας, στο Κρανίδι Αργολίδας και αλλαχού. Παράλληλα, πληροφορούμεθα πως οι αρμόδιες Αρχές αναζητούν στοιχεία για την ύπαρξη παρόμοιων εταιρειών στις Κυκλάδες, στα Δωδεκάνησα, στην Κέρκυρα, στην Κρήτη και στο Βόρειο Αιγαίο.

Οι εν λόγω εταιρείες δραστηριοποιούμενες σε ακίνητα υψηλής αξίας και πάντα καλυπτόμενες από την «ανωνυμία» που τους προσφέρεται, αποκρύπτουν φορολογητέα ύλη ανερχόμενη σε ύψος δισεκατομμυρίων ευρώ. Και πάντως, επιδίδονται στην αξιοποίηση φορολογικών διευκολύνσεων ή και τρόπων φοροδιαφυγής. Πλήθος ερωτημάτων εγείρει το γεγονός πως ενώ ο συντελεστής φορολόγησης επί της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων έχει πενταπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των offshore εταιρειών με τα ακίνητα έχει αυξηθεί.

Το ζητούμενο είναι τί πράττουν για την αντιμετώπιση του εν λόγω φαινομένου οι αρμόδιες Ελληνικές ή και Διεθνούς Συνεργασίας Αρχές, καθώς γνωρίζουμε πως η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση ουσιαστικά δεν ασχολείται με το θέμα και υποστηρίζει πως οι έλεγχοι των offshore εναπόκεινται στην ευθύνη και αρμοδιότητα των χωρών όπου η έδρα τους, προκειμένου στο πλαίσιο διμερών συνεργασιών να παραδώσουν τα στοιχεία και στις εκάστοτε εθνικές κυβερνήσεις που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα!

Επειδή είναι γνωστό τοις πάσι και πλειστάκις ομολογημένο από επίσημα χείλη πως οι υπεράκτιες, εξωχώριες ή offshore εταιρείες είναι τα κατ’ εξοχήν εργαλεία προς φοροδιαφυγή αλλά ίσως και της κάλυψης παρανόμων δραστηριοτήτων.

Επειδή δεν είναι δίκαιο οι τίμιοι και νομοταγείς πολίτες να πληρώνουν φόρο στον ελάχιστο τόκο επί των καταθέσεών τους, μολονότι οι τόκοι έχουν ήδη φορολογηθεί, ενώ από την άλλη πλευρά οι κάτοχοι των offshore εταιρειών ούτε να ελέγχονται ούτε να φορολογούνται και να αποκρύπτουν μέχρι και δισεκατομμύρια ευρώ, τα περισσότερα εκ των οποίων μπορεί να προέρχονται ακόμη και από παράνομες δραστηριότητες.

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

1) Τηρείται κατάλογος με τις offshore εταιρείες που έχουν συσταθεί και δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα; Και εάν ναι, ποιός είναι ο αριθμός τους, πού έχουν έδρα, πόσες από αυτές έχουν ελεγχθεί και ποιά είναι τα έσοδα που έχουν αποδοθεί από αυτούς τους ελέγχους στο δημόσιο;

2) Ποιοί είναι οι ειδικοί λόγοι δραστηριοποίησης των εν λόγω εταιρειών στις συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας; Μήπως εκμεταλλεύονται την ανωνυμία τους και το «χάος» που επικρατεί στις εφορίες των περιοχών αυτών προκειμένου να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν και σε καμμία Αρχή;

3) Μπορεί να γίνει έλεγχος του μετοχολογίου των εν Ελλάδι καταγεγραμμένων offshore μέχρι φυσικών προσώπων;

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», διαβάσαμε την είδηση σχετικά με την εφαρμογή διάταξης, σύμφωνα με την οποία όλοι όσοι έβγαλαν τα τελευταία χρόνια υπέρογκα ποσά στο εξωτερικό μπορούν να τα νομιμοποιήσουν με… συνοπτικές διαδικασίες και ένα συμβολικό ποσό ως φόρο.

Ο τίτλος του δημοσιεύματος «Επιχείρηση Συγκάλυψης: Συνένοχοι ή βλάκες για το ρουσφέτι στους πλουσίους;» εγείρει πληθώρα ερωτημάτων, καθώς μεσούσης της οικονομικής κρίσεως, γίνονται ύποπτες και επικίνδυνες διακρίσεις που δημιουργούν κανόνα πολλαπλής άνισης μεταχείρισης δύο μέτρων και δύο σταθμών. Ειδικότερα, οι νομοταγείς πολίτες με μόλις μερικές εκατοντάδες ευρώ στην τράπεζα και έναν πενιχρό μισθό (εάν τα έχουν και αυτά), καλούνται να πληρώνουν διαρκώς φόρους κατά παράβασιν νομικών κανόνων και συνταγματικών διατάξεων με προέχουσα την παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας (άρθρο 4 § 5) και προδήλως δυσανάλογους και δυσβάσταχτους σε σχέση με την οικονομική τους κατάσταση, ενώ αντιθέτως όσοι φοροδιαφεύγουν και «φυγαδεύουν» τα χρήματά τους στο εξωτερικό τυγχάνουν προκλητικά ευνοϊκών «διατάξεων»!

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται μεταξύ άλλων στο δημοσίευμα: «Πρόκληση για τους καθημαγμένους φορολογούμενους πολίτες αποτελεί η στάση του γενικού γραμματέα Εσόδων κ. Χάρη Θεοχάρη, που θεωρεί “νόμιμη” τη διάταξη του υπουργείου, η οποία ουσιαστικά προτρέπει αυτούς που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό να τα νομιμοποιήσουν με τη μέθοδο της δωρεάς και πληρώνοντας φόρο 10%!».

Επειδή κουράστηκε και φθάνει στα όριά του, ο λαός που πένεται και πεθαίνει, από τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων και από την δυσβάστακτη και απάνθρωπη φορομπηχτική επιδρομή και από την αθλιότητα των διακρίσεων σε βάρος του και υπέρ ατόμων που παρανομούν εσκεμμένα.

Επειδή την ώρα που ο Ελληνικός λαός καλείται να υποστεί νέα μέτρα, με νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων και ακόμη μεγαλύτερη φορολόγηση, δεν γίνεται να του δίνεται το παράδειγμα πως όσοι φοροδιαφεύγουν ή διακινούν «μαύρο χρήμα» και καταφεύγουν στις τράπεζες του εξωτερικού μένουν στο απυρόβλητο.

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

1) Υφίσταται όντως η εν λόγω διάταξη; Και η υπό κατηγορίαν «εγκύκλιος» του Γ. Γραμματέα Εσόδων σε ποιά διάταξη νόμου στηρίζεται και ποιά διάταξη ερμηνεύει;

2) Ποιά είναι τα υπολογιζόμενα κέρδη του Δημοσίου με την «συμβολική» φορολόγηση της τάξεως του 10%; Και κατ’ αντιδιαστολήν, ποιά θα ήταν τα πιθανά κέρδη εάν κινούνταν οι νόμιμες διαδικασίες στο θέμα του ελέγχου και της φορολόγησης των παράνομων ποσών που έβγαλαν οι καταθέτες σε τράπεζες του εξωτερικού; Πόσο δε μάλλον, όταν στο εν λόγω δημοσίευμα αναφέρεται πως η πλειοψηφία των ελεγχόμενων δεν εμπλέκονται μόνο σε υποθέσεις φοροδιαφυγής αλλά κυρίως ξεπλύματος «μαύρου χρήματος»;

3) Μήπως τελικά η καθυστέρηση του ελέγχου από μέρους των Αρχών των στοιχείων όλων όσων έχουν «φυγαδεύσει» υπέρογκα ποσά στο εξωτερικό (τουλάχιστον 22.000 περιπτώσεις και περισσότερα από 12 δις ευρώ σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα), γίνεται με στόχο να βρεθεί «φόρμουλα» νομιμοποίησής τους και όχι συλλογής περαιτέρω στοιχείων όπως υποστηρίζεται;

Πληροφορούμαι, από δημοσίευμα της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» (28-5-2013) συγκεκριμένα, ότι στους υπό κατάργηση δημόσιους φορείς περιλαμβάνονται και 46 δημόσιες βιβλιοθήκες που θα «συγχωνευθούν».

Ναι, ομολογώ ότι για την ευαισθητοποίησή μου προκειμένου να διαμαρτυρηθώ και να προλάβω να σώσω ό,τι είναι δυνατό να σωθεί με την παρούσα ερώτησή μου, συνέβαλε και το γεγονός ότι μεταξύ των προς κατάργηση ή συγχώνευση βιβλιοθηκών περιλαμβάνεται και η ιστορική βιβλιοθήκη της γενέτειράς μου της Ανδρίτσαινας, δωρεά προς την πόλη του Κοραϊστή λογίου και φιλοτέχνου και φιλίστορος Κωνσταντίνου - Αγαθόφρονος Νικολοπούλου, όπως καταδεικνύεται από την από 1-6-1838 (ακριβώς 175 χρόνια πριν) επιστολή του και ταυτόχρονα πράξη δωρεάς και ιδρυτικό έγγραφο της βιβλιοθήκης που απέστειλε από το Παρίσι προς τον Δήμο Ανδριτσαίνης ο Κ. Νικολόπουλος.

«Ευγενέστατε Δήμαρχε της Ανδριτσαίνης
Εντιμότατοι Σύμβουλοι της Δημαρχίας
και λοιποί πάντες Ανδριτζανίται
φίλοι και αδερφοί,
Συμπατριώται μυριοπόθητοι!

Προ τριάκοντα ετών διατρίβων εν Παρισίοις ως φιλόμουσος και αποβλέπων εις το κοινόν όφελος της Ελλάδος και ιδιαιτέρως εις το της Ανδριτσαίνης, ένθα εγεννήθη ο αοίδημος και ενάρετος πατήρ μου Χατζή Γεωργάκης Νικολόπουλος, Μισιρτζής, επίτροπος του Αγίου Τάφου, αποθανών προ πολλού υπέργηρος εν Σμύρνη, συνέστησα μετά πολλών πόνων, ταλαιπωριών και ιδρώτων Βιβλιοθήκην μεγάλην και αξιολογωτάτην κατά πάντα, έχων σκοπόν ίνα έλθω εις Ανδρίτσαιναν προς διάδοσιν των ολίγων φώτων, όσα εκτησάμην εν τη πεφωτισμένη Γαλλία, και τελειώσω πλησίον υμών, των αγαθών και φιλομαθών Αρκάδων ησύχως και ευδαιμόνως, το επίλοιπον μέρος της ζωής μου. Επειδή δ’ έμαθον εκ της φήμης ότι επιθυμείτε καταστήσαι μέγα και τακτικόν σχολείον εις φωτισμόν των ημετέρων τέκνων, εις αύξησιν και βελτίωσιν του υμετέρου εμπορίου, εις τελειοποίησιν της σωτηρίου γεωργικής τέχνης, εν ενί λόγω εις ευδαιμονίαν όλων των κατοίκων της Ανδριτσαίνης και της λοιπής Πελοποννήσου, μετά χαράς, φίλοι και αδελφοί, προσφέρω δώρον προς υμάς όλον τον πλούτον, ον μοι εδωρήσατο φιλανθρώπως ο παντοδύναμος Θεός, δηλαδή όλην μου την βιβλιοθήκην, λέγω δε υμίν εν ταυτώ το του αποστόλου: «Αργύριον και χρυσίον ουχ’ υπάρχει μοι, ο δ’ έχω, τούτο υμίν δίδωμι».

Όθεν πέμψατέ μοι όσον τάχος δύο άνδρας πιστοτάτους και επισήμους Ανδριτσανίτας, προς ους εγώ ευθύς παραδώσω αδιστάκτως τον προσφερόμενον πλούτον, διότι αλλέως εστί αδύνατον. Εν τοσούτω δε φροντίσατε ίνα καταστήσητε τάχιστα, τουλάχιστον κατά το παρόν, σχολείον Ελληνικόν και αξιόλογον, όπερ, αφού συν Θεώ έλθω εις Ανδρίτζαιναν κατά τον μέγα μου πόθον, καταστηθήσεται, ως ελπίζω, κοινή Ακαδημία δι’ όλην την Πελοπόννησον.

Έρρωσθε ευδαιμονούντες διηνεκώς, άνδρες φιλόκαλοι, φιλόμουσοι και φιλοπάτριδες!

Ο Υμέτερος συμπατριώτης
Αγαθόφρων Νικολόπουλος»

«Εν Παρισίοις τη α΄ του
Ιουνίου ΄αωλή΄ Ν.

Γράφετέ μοι πάντοτε διά του εν Αθήναις φιλτάτου ανεψιού μου κυρίου Χαραλάμπους Χριστοπούλου, Ανδριτζανίτου.

Ο Δήμος Ανδριτσαίνης με ευγνωμοσύνην απεδέχθη την πολύτιμον δωρεάν και απέστειλεν εις Παρισίους τον εις την δωρητήριον επιστολήν αναφερόμενον ανεψιόν του δωρητού Χαράλαμπον Χριστόπουλου, τον κατόπιν Υπουργόν της Παιδείας, και τον δημοτικόν σύμβουλον Κωνσταντίνον Φαρμάκην Ζαριφόπουλον να παραλάβουν τα βιβλία.

Ο δωρητής, αφού με χαρακτηριστικήν στοργήν έδεσε τα βιβλία, έγραψεν εις την πρώτην σελίδα όλων των βιβλίων με ανεξίτηλον μελάνην τας λέξεις: «Κτήμα ιερόν της Ανδριτσαίνης, δώρον Αγαθόφρονος Νικολόπουλου» ή «Αγαθόφρων Νικολόπουλος τη Ανδριτσαίνη» ή «Α.Ν. τη Α.» εσημείωσε τας πολυτίμους, σπανίας και δυσευρέτους εκδόσεις, έγραψε βιβλιογραφικάς σημειώσεις και χαρακτηριστικάς ενδείξεις επ’ αυτών, επεμελήθη της κατά τάξιν τοποθετήσεώς των εις κιβώτια, εμερίμνησε δια την φόρτωσιν και παρέδωσε εις την επιτροπήν οδηγίας, παρέμεινε δια την τακτοποίησιν υποθέσεών του εις Παρισίους, ίνα έλθη αμέσως κατόπιν και αυτός εις Ανδρίτσαινα.

Δυστυχώς δεν εξεπληρώθει ο μέγας του πόθος, ίνα έλθη εις την Πατρίδα, υπέρ της οποίας τόσον επόνεσε, «προς διάδοσιν των φώτων, όσα απέκτησεν εις την πεφωτισμένην Γαλλίαν». Το 1842 ηγγέλθη ο θάνατός του εκ Παρισίων, συμβάς, κατ’ άλλους μεν εν πλω, κατ’ άλλους δε εκ γαγγραίνης, την οποίαν έπαθε εις την δεξιάν χείρα κατά την τοποθέτησιν εις τα κιβώτια των βιβλίων. Τα βιβλία εντός 47 κιβωτίων μετεφέρθησαν εις την Ανδρίτσαιναν δια ζώων, εκ του λιμένος Κατακώλου, και ετοποθετήθησαν προσωρινώς εις την εκκλησίαν «Αγία Βαρβάρα» και ωρίσθη επιτροπή εκ των Ζαφειροπούλου, Κανελλοπούλου, Φάσα και Ζαριφοπούλου, διαχειριστική».

(Από τη σχετική μονογραφία του πρώην Διευθυντού της Βιβλιοθήκης Ανδριτσαίνης και διακεκριμένου λογίου αειμνήστου Αγησιλάου Τσέλαλη).

Επειδή η απόφαση για «κατάργηση» των ιστορικών βιβλιοθηκών, ως ο κατωτέρω κατάλογος, μεταξύ των οποίων και η βιβλιοθήκη Ανδριτσαίνης, ισοδυναμεί με πνευματικό ακρωτηριασμό ενός τόπου και ενός λαού που είχε και έχει πάντα ως σημείο υπαρκτικής αναφοράς τη βιβλιοθήκη της πόλης του.

Επειδή δεν είναι προφανώς ζήτημα κόστους και δημοσιονομικής προσαρμογής, δεδομένου ότι το προσωπικό που υπηρετεί στις 46 προς «συγχώνευση» βιβλιοθήκες είναι (πάντα κατά το δημοσίευμα της «Κ») 200 απασχολούμενα άτομα, με αδιευκρίνιστη την τύχη τους από πλευράς υπηρεσιακής και μισθολογικής μετά τη «συγχώνευση».

«Δημόσιες βιβλιοθήκες που θα συγχωνευτούν, στις εξής περιοχές:
1) Αίγινα, 2) Αερόπολη, 3) Βυτίνα, 4) Δελφοί, 5) Λευκάδα, 6) Μηλιές,
7) Μολάοι, 8) Μουζάκι, 9) Πεταλίδι, 10) Μήθυμνα, 11) Ζάκυνθος,
12) Ζαγορά, 13) Ανδρίτσαινα, 14) Σάμος, 15) Σιάτιστα, 16) Βέροια,
17) Χίος, 18) Γρεβενά, 19) Καλαμάτα, 20) Δράμα, 21) Έδεσσα,
22) Ελευθερούπολη, 23) Πύλη, 24) Καρπενήσι, 25) Κέρκυρα, 26) Κιλκίς,
27) Κόνιτσα, 28) Λαμία, 29) Ληξούρι, 30) Λιβαδειά, 31) Ναύπακτος,
32) Μυτιλήνη».

Επειδή ο τροϊκανογενής, κατά την έμπνευση και την τιμωρητική λογική, σχεδιασμός για «κατάργηση» των δημοσίων βιβλιοθηκών δεν μπορεί να γίνει σεβαστός, γιατί θα ήταν σα να συναινούσαμε στον πνευματικό αυτοχειριασμό μας, στον οποίο μας υποχρεώνουν είτε από δολιότητα, είτε από περιφρόνηση προς τον λαό που θέλει να ζήσει φτωχός έστω, αλλά με την εθνική του ταυτότητα και την πνευματική και πολιτισμική του κληρονομιά ζωντανή, είτε από το ότι είναι λογιστικοπαθείς και αριθμολάγνοι, ενώ εμείς θέλουμε να ζήσουμε ως άνθρωποι και ελεύθεροι και ανεξάρτητοι ως Έλληνες.

Επειδή η Κυβέρνηση της Ελλάδος πρέπει πάση δυνάμει να αντισταθεί επιτέλους σε προγράμματα και σχέδια που αποσκοπούν στις παράλογες και απάνθρωπες απαιτήσεις των τοκογλύφων δανειστών μας που λειτουργούν με το επαίσχυντο δόγμα «αφού χρωστάς δεν θα ζήσεις», και δεν θα έχεις ιστορία, ούτε μουσεία, ούτε μνημεία, ούτε βιβλιοθήκες, ούτε πολιτισμική και εθνική ταυτότητα, ούτε κατοικημένη ύπαιθρο χώρα και μικρές κωμοπόλεις.

Δια ταύτα
Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

Πώς σκέπτονται να αντιμετωπίσουν δηλαδή να προλάβουν το έγκλημα της πνευματικής ιστορίας και πολιτισμικής εθνοκάθαρσης, η τέλεση του οποίου γίνεται με την «κατάργηση» των 46 δημοσίων βιβλιοθηκών;

Στις 22-08-2012 είχα υποβάλλει ερώτηση προς τα Υπουργεία Εσωτερικών και Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων, επισείοντας τον κίνδυνο να βρεθούμε ξανά «κατηγορούμενοι» ως χώρα για το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων και προτείνοντας την άμεση δημιουργία εργοστασίων παραγωγής ενέργειας και κομπόστ, όπως συμβαίνει και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», διαβάσαμε την επιστολή που απέστειλε στην ελληνική κυβέρνηση ο ευρωπαίος επίτροπος Περιφερειακής Πολιτικής, Γιοχάνες Χαν, σχετικά με την ολιγωρία της χώρας μας στο ζήτημα αντιμετώπισης του προβλήματος των απορριμμάτων.

Ο τίτλος του δημοσιεύματος «Χαστούκι για τις χωματερές: Επιστολή - κόλαφος από τον ευρωπαίο επίτροπο Περιφερειακής Πολιτικής στον Πρωθυπουργό» παραπέμπει στη σκληρή πραγματικότητα. Δηλαδή, μεσούσης της οικονομικής κρίσεως, οι Έλληνες πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν υπέρογκα πρόστιμα για την αθέτηση ευρωπαϊκών οδηγιών στο ζήτημα διαχείρισης των απορριμμάτων. Δηλαδή, γιατί δεν πράττουν το σωστό!

Πληροφορούμεθα δε πως από τις συνολικά 396 παράνομες χωματερές σε ολόκληρη τη χώρα, οι 78 βρίσκονται ακόμη σε λειτουργία, ενώ από τις 318 που έχουν κλείσει καμμία δεν έχει ακόμη αποκατασταθεί, παρά την παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο από το 2003.

Σε άλλο σημείο αναφέρεται χαρακτηριστικά πως «με τσουχτερά πρόστιμα και απώλεια κοινοτικών πόρων βρίσκεται αντιμέτωπη η Ελλάδα εξαιτίας των σκουπιδιών». Διαβάζουμε πως μετά τη νέα παραπομπή της χώρας μας στο Ευρωδικαστήριο θα μας επιβληθεί πρόστιμο έως 28 εκ. ευρώ ενώ θα πληρώνουμε καθημερινά 71.193 ευρώ για τις παράνομες χωματερές. Επιπλέον, κινδυνεύουμε με πρόστιμο 70 εκ. ευρώ τον χρόνο, αρχής γενομένης από το 2014, για την ταφή απορριμμάτων σε ΧΥΤΑ χωρίς επεξεργασία, ενώ ελλοχεύει ο κίνδυνος να απενταχθούν έργα υποδομών από τη συγχρηματοδότηση με κοινοτικά κονδύλια.

Επειδή κουράστηκε ο λαός, που πένεται και πεθαίνει, από την αθλιότητα της σύγκρουσης αρμοδιοτήτων και από την αρνησιδικία του κράτους, συνθήκες που ισοδυναμούν με απιστία και παράβαση καθήκοντος εκ μέρους των οργάνων που υπαιτίως ολιγωρούν. Επειδή δεν αντέχει να πληρώνει πρόστιμα εξαιτίας της δήθεν έλλειψης συντονισμού και της εμπλοκής τόσο πολλών φορέων στο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων ενώ στην πραγματικότητα τα άνομα και οπωσδήποτε ύποπτα συμφέροντα είναι αυτά που δεν επιτρέπουν την εναρμόνιση της Ελλάδας με τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Δηλαδή, με το σωστό! Είναι πράγματι παγκόσμια πρωτοτυπία, δηλωτική του απύθμενου δόλου ή της αβάσταχτης ηλιθιότητας των αρμοδίων της κεντρικής, τοπικής και περιφερειακής διοικήσεως να μεταφέρονται τα σκουπίδια της Πελοποννήσου από την Τρίπολη στην Αθήνα, στην υπερκορεσμένη και ημιπαράνομη χωματερή των Άνω Λιοσίων.

Επειδή όπως πληροφορούμεθα, ο Περιφερειάρχης Αττικής, κ. Σγουρός έχει θέσει από την πρώτη στιγμή όλα τα προβλήματα υπόψιν της κυβέρνησης χωρίς ανταπόκριση, ενώ ο ίδιος δείχνει τη δική του θέληση για αντιμετώπιση του προβλήματος προκηρύσσοντας διαγωνισμούς για την κατασκευή τεσσάρων νέων μονάδων επεξεργασίας απορριμμάτων στην Αττική και την αποκατάσταση έντεκα παλαιών χωματερών, χωρίς όμως να έχει υποστήριξη.

Επειδή ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι η διαχείριση των παραγόμενων Αστικών Στερεών Απορριμμάτων, καθώς σύμφωνα με μελέτες, παράγονται ημερησίως περίπου 15.000 τόνοι απορριμμάτων, δηλαδή σχεδόν 5,5 εκατομμύρια τόνοι ετησίως.

Επειδή στην Ευρώπη και σ’ όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο η διαχείριση των απορριμμάτων είναι πηγή πλούτου, με τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, λιπασμάτων και προϊόντων ανακύκλωσης και άλλων ευρηματικών μεθόδων αξιοποίησης.

Ερωτάται ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής:

1) Τί προτίθεται να πράξει το αρμόδιο Υπουργείο για την άμεση επίλυση του προβλήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων; Υπάρχει κάποιο σχέδιο άμεσα υλοποιήσιμο για την αποφυγή των προστίμων;

2) Πόσα πρόστιμα έχουν επιβληθεί όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα για την μη εναρμόνισή της στο συγκεκριμένο ζήτημα; Και ποιό είναι το συνολικό ποσό που έχουμε κληθεί να πληρώσουμε εξαιτίας αυτών των προστίμων;

3) Για ποιο λόγο έως σήμερα, η Ελλάδα έχει μείνει τόσο πίσω στον τομέα διαχείρισης των απορριμμάτων, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη;

Σε εποχή που χαρακτηρίζεται από τις δυσβάσταχτες συνθήκες διαβίωσης ή και επιβίωσης του ελληνικού λαού, στο στόχαστρο της τρόϊκας ή του υπερβάλλοντος ζήλου των στελεχών του Υπουργείου Οικονομικών, βρέθηκαν από την 1η Ιανουαρίου 2013 οι άγαμες ή διαζευγμένες ορφανές θυγατέρες συνταξιούχων του Δημοσίου και οι συντάξεις που ελάμβαναν νόμιμα και με ρυθμίσεις που εθεσπίσθησαν κατά όρους ανταποδοτικούς προς ασφαλιστικές κρατήσεις Ταμείων ΜΤΣ και συναφών προνοιών και τηρούνται από 100 ετών και πλέον. Όπως αναφέρεται στο ΦΕΚ Α 222 του Ν.4093/12 και συγκεκριμένα στην υποπαράγραφο Β5α «το συνολικό ποσό σύνταξης που λαμβάνουν οι άγαμες ή διαζευγμένες θυγατέρες, από το Δημόσιο, των οποίων το συνταξιοδοτικό δικαίωμα γεννήθηκε πριν την ημερομηνία δημοσίευσης του ν. 3865/2010, δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 720 ευρώ».

Με την επιβολή του πλαφόν των 720 ευρώ, περίπου 32.000 γυναίκες καταδικάζονται να ζήσουν στην ανέχεια, δεδομένου ότι για την πλειοψηφία των γυναικών αυτών, η συγκεκριμένη σύνταξη αποτελεί και το μοναδικό εισόδημα και αφορά την ίδια τους την επιβίωση, καθ΄όσον η ανεργία αυξάνει αλματωδώς και η ανεύρεση εργασίας σε μία νεκρή αγορά είναι απολύτως αδύνατη.

Και αυτό το ελάχιστο ποσόν τίθεται στην προκρούστεια κλίνη των ανάλγητων, απάνθρωπων και τιμωρητικών περικοπών, τη εισηγήσει των «αιώνιων μανδαρίνων» του ΥΠΟΙΚ. Ο τρόπος υπολογισμού και ελέγχου των εισοδημάτων των αγάμων θυγατέρων από άλλες πηγές προβλέπεται με τις ρυθμίσεις του Ν. 4093/12 να γίνεται με τρόπο άκριτο έως παράλογο και πάντως τιμωρητικό. Ειδικότερα, για τον προσδιορισμό των εισοδημάτων αυτών λαμβάνονται υπόψη οι δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος του έτους 2012, δηλαδή τα εισοδήματα που αποκτήθηκαν το 2011. Επειδή όμως οι περικοπές πρόκειται να εφαρμοστούν από τον Ιανουάριο του 2013 και μετά, συμβαίνει συχνά να προκύπτει μείωση έως και αναστολή μιας σύνταξης για εισοδήματα που δεν υφίστανται πλέον. Για παράδειγμα, μπορεί μια άγαμη θυγατέρα όντως να ελάμβανε εισόδημα από ενοίκιο το 2011, αλλά σήμερα (έτος 2013) το ακίνητο προφανώς λόγω της κρίσεως να είναι ξενοίκιαστο και να μην αποφέρει πλέον κανένα εισόδημα. Αντιθέτως, να επιφέρει ζημία του «ενιαίου πλέον φόρου ακινήτου», άλλως του χαρατσίου της ΔΕΗ.

Επειδή οι συντάξεις που λαμβάνουν οι άγαμες θυγατέρες των θανόντων συνταξιούχων του Δημοσίου είναι καθαρά ανταποδοτικού χαρακτήρα από τις κρατήσεις που κατέβαλαν οι γονείς τους και όχι χαριστικές ελεημοσύνες που προέρχονται από την «φιλάνθρωπη και μεγάθυμη» διάθεση του κράτους.

Επειδή τυχόν εισοδήματα που έχουν οι εν λόγω διάδοχοι και δικαιούχοι της περιορισμένης συντάξεως είναι όλως διόλου άσχετα με τα δημοσιονομικά κριτήρια υπολογισμού-περιορισμού της σύνταξης και εφ΄όσον παρά ταύτα τίθενται, με τον «τροϊκανικό» τρόπο υπολογισμού, σε συσχετισμό και συνάρτηση (με τα άσχετα εισοδήματα) κατά λογική της το πάλαι ποτέ «σοβιετικής ισοπεδωτικής ηθικής», με τρόπο δηλαδή που παραβιάζει τα άρθρα 2 και 5 του εν ισχύϊ (ακόμη) Συντάγματος, ως θίγοντα βάναυσα την «αξία του ανθρώπου» και την «προσωπικότητά» του.

Επειδή, όπως γίνεται αντιληπτό, το εν λόγω μέτρο, του τρόπου δηλαδή περικοπής της συντάξεως, αποτελεί αδικία και διάκριση σε βάρος των άγαμων ή διαζευγμένων θυγατέρων, καθώς εξαλείφει τις ελπίδες αξιοπρεπούς διαβίωσής τους και τις εξωθεί στην αφόρητη ένδεια.

Επειδή το ζήτημα των άλλων πηγών εισοδημάτων, που θα κρίνει και το τελικό ποσό της σύνταξης, μόνο ως παγίδα–καρμανιόλα ισοδύναμη της τιμωρητικής ή εκδικητικής περικοπής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

Ερωτάται ο Υπουργός Οικονομικών:

1)Τί προτίθεστε να πράξετε με το ζήτημα του υπολογισμού, επί το ορθολογικότερον και δικαιότερον, των άλλων πηγών εισοδήματος, δεδομένου ότι είναι εξ ολοκλήρου λανθασμένος και άδικος; Θα επιμείνετε στην περικοπή ή και κατάργηση ακόμη συντάξεων, με βάση τα οικονομικά δεδομένα του 2011;

2)Σκέπτεται το Υπουργείο να επανεξετάσει το εν λόγω ζήτημα προκειμένου να αποκαταστήσει την αδικία που υφίστανται τιμωρητικά, αντισυνταγματικά και αυθαίρετα οι τόσο βάναυσα θιγόμενες περίπου 32.000 γυναίκες;

Παρά τις κατηγορηματικές κυβερνητικές δεσμεύσεις για κατάργηση του ειδικού τέλους ακινήτων το 2013, το λεγόμενο «χαράτσι», μεταβαπτιζόμενο πανηγυρικά (στην ειδική τελετουργική διάσκεψη των αρχηγών - κυβερνητικών εταίρων) σε «ενιαίο φόρο», που σε καμμιά περίπτωση δεν είναι, διακηρύσσεται ότι θα εισπραχθεί εκ νέου από τη ΔΕΗ.

Ουδείς αντιλαμβάνεται όπως φαίνεται, πως καταστρέφοντας τους όρους κτήσεως και συντηρήσεως ακίνητης περιουσίας, προβάλλεται ακρίτως και προωθείται το χειρότερο αντικίνητρο. Εν Ελλάδι η ακίνητη περιουσία είναι κτηθείσα με ιδρώτα και αίμα. Η πρόσφατη οικονομική ιστορία διδάσκει πως σκληρή δουλειά από τους φτωχούς βιοπαλαιστές, το σχετικό αποταμίευμα, ένα «εφ’ άπαξ», και ένα δάνειο, συνήθως της εργατικής κατοικίας, μαζί με την «αντιπαροχή», ιδού η εξίσωση που ερμηνεύει το φαινόμενο, το θαύμα, της πολλαπλής κατοικίας ή ατομικής ιδιοκτησίας εν Ελλάδι, πράγμα που δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο. Οποία ζήλεια των Βορειοευρωπαίων!!! Η γη, το σπίτι, η ιδιοκτησία για τον Έλληνα είναι έννοιες ιερές και σύμβολα ελεύθερης ύπαρξης και ασφάλειας. Το αντικίνητρο οδηγεί, αντί του δρόμου της προκοπής και της δημιουργίας, στον πλάνητα και ανέστιο βίο των αθλίων της σύγχρονης Ευρώπης.

Σήμερα δέχεται σφοδρή φορολογική επιδρομή ο βιοπαλαιστής, ο οικονόμος πολίτης. Και τεχνηέντως διακινούν, οι επιτήδειοι και στρατολογημένοι «επιστήμονες», την δήθεν πληροφορία πως το σύστημα αυτό της φορολόγησης των ακινήτων έρχεται από την Ευρώπη και επιβάλλεται από την Τρόϊκα. Όμως η εμπράγματη ιδιοκτησία στην Ευρώπη αφ’ εαυτής δεν φορολογείται. Άλλο τέλη ανταποδοτικότητας και άλλο φόροι. Ας σημειωθεί μάλιστα εν παρενθέσει πως ιδιοκτησία ακινήτων (κατοικιών ή μικρών χωραφιών) δεν υπάρχει στην Ευρώπη. Εκεί, ως γνωστόν, οι κύριοι των latifundia της Ρωμαϊκής εποχής και των φέουδων - τιμαρίων του φεουδαρχικού μεσαίωνα ζουν και βασιλεύουν.

Παρόλα αυτά, σε μια περίοδο βαθειάς ύφεσης, ζητείται εκ νέου να εισπραχθεί το «χαράτσι», ως «ενιαίος τώρα φόρος», ανεξαρτήτως της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών. Και το τραγικότερο, μέσω των αλόγιστων φόρων επί των ακινήτων συντελείται τοις πράγμασι δήμευση των περιουσιών. Και «κούρεμα» των καταθέσεων. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων τραβούν από τις καταθέσεις τους για να πληρώσουν το «χαράτσι» και τους άλλους φόρους και λογαριασμούς. Σε λίγα χρόνια δεν θα έχουν καταθέσεις. Ούτε εισοδήματα. Και δεν θα βρίσκουν ούτε αγοραστές να πουλήσουν τις ιδιοκτησίες τους. Αλήθεια, δέχεται το κράτος να αγοράσει τα ακίνητα των πολιτών (που προθύμως τα προσφέρουν) στην αντικειμενική τους αξία; Ή ακόμη και 10%, 20% και 50% κάτω; Αλήθεια, μήπως εάν συνελαμβάνοντο, (ως διαφεύγουσα φορολογητέα ύλη με τα συνοδεύοντα αυτήν εγκλήματα της παράνομης δανειοληψίας κατά την κτήση της και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, τα ακίνητα τα ανήκοντα σε offshore εταιρείες), μήπως λέω, θα επερίσσευε το «γδάρσιμο» με το διαιωνιζόμενο «χαράτσι»;

Είναι τουλάχιστον κωμικός, εκτός από ψεύτικος και προκλητικά αλαζονικός, ο ισχυρισμός που προβάλλεται ότι «πρέπει να εισπράξουμε από τη φορολογία ακινήτων ό,τι εισπράξαμε και το 2012», γιατί απλά κανείς δεν μπορεί να καταβάλει τους ίδιους έκτακτους φόρους και το 2013. Και φυσικά είναι όλως αδιάφορη η συζήτηση για τον «εισπράκτορα» ΔΕΗ ή ΔΟΥ. Δεν ενδιαφέρει το ποιός θα το εισπράττει. Αυτό που ενδιαφέρει είναι τί θα καταβληθεί.

Το «χαράτσι της ΔΕΗ» ήταν έκτακτος φόρος, ευθέως και πολλαπλώς αντισυνταγματικός, και εννοείται ότι θα ίσχυε εφ’ άπαξ. Εφ’ άπαξ νόμος (semel lex), έκτακτος, εφαρμόζεται μόνον άπαξ. Δεν επαναλαμβάνεται. Αν επαναληφθεί είναι νέος φόρος, όπως κι αν ονομάζεται, όσα ψευδώνυμα και αν λαμβάνει. Και κάτι τέτοιο απαγορεύεται. Είναι εκτός δικαιϊκής τάξεως.

Το επιχείρημα ότι θα είναι «λιγότερες οι εισπράξεις του χαρατσιού το 2013», λόγω της ηθελημένης αοριστίας του και της αντιφατικότητάς του με την πρώτη θέση «θα εισπράξουμε ό,τι εισπράξαμε και το 2012», προσδίδει στο πράγμα μια «πονηρία» που δεν ταιριάζει στην κρισιμότητα των στιγμών.

Ερωτάται ο Υπουργός Οικονομικών:

1)Έχει το Υπουργείο Οικονομικών επικαλεσθεί στις διαπραγματεύσεις του με την Τρόϊκα (εάν κάνει) το επιχείρημα ότι σε καμμία χώρα της Ευρωζώνης δεν υπάρχει τόση και τέτοια «οριζόντια» επιβάρυνση στη φορολογία ακινήτων;

2)Εάν ετέθη το θέμα, ποιά η θέση της Τρόϊκας;

3)Προκειμένου να ενημερωθεί ο Ελληνικός λαός και δη ο κόσμος των δύσμοιρων και υπό διωγμόν τελούντων ιδιοκτητών, ποιά είναι η εφαρμοζόμενη φορολογική πολιτική επί των ακινήτων στις χώρες της Ευρωζώνης; Ταύτα, επειδή η επιστημονική πληροφόρηση μας κάνει γνωστόν – όπως εσημειώθη ήδη – ότι ακίνητη περιουσία, χωρίς να αποφέρει πρόσοδο - εισόδημα, στην Ευρώπη δεν φορολογείται. Μόνον τα εξ αυτής εισοδήματα φορολογούνται.–

Σε πρόσφατα δημοσιεύματα και σε πολλούς ιστότοπους του διαδικτύου, διαβάσαμε την είδηση πως παρατείνεται το μέτρο της απόσυρσης των παλαιών οχημάτων και για το έτος 2013. Σύμφωνα με το μέτρο αυτό, οι ιδιοκτήτες παλαιών οχημάτων με άδεια κυκλοφορίας που έχει εκδοθεί έως το 2000 μπορούν να αποσύρουν τα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες τους και να λαμβάνουν έκπτωση (τουτέστιν επιδότηση από το κράτος) στην αγορά νέων οχημάτων αντιρρυπαντικής τεχνολογίας.

Το εν λόγω μέτρο με αυτόν τον τρόπο της απόσυρσης δια επιδοτήσεως τέθηκε σε ισχύ για πρώτη φορά στις 16 Σεπτεμβρίου 2009 με σχετικό νόμο (ΦΕΚ Α 181-16/09/2009) προσφέροντας οικονομικά κίνητρα σε όσους θα απέσυραν τα οχήματά τους και θα αγόραζαν νέα, ενώ προέβλεπε εν είδει ποινής υψηλά τέλη κυκλοφορίας για όσους αποφάσιζαν να κρατήσουν τα οχήματα παλαιού τύπου. Σχεδόν ενάμιση μήνα μετά την εφαρμογή του, ο νόμος ακυρώθηκε ως μη ωφέλιμος και εν τέλει ζημιογόνος για το Ελληνικό Δημόσιο. Η παλινωδία κάνει τον κύκλο της με το να τεθεί ο ίδιος νόμος εκ νέου σε ισχύ στις 17 Δεκεμβρίου 2010 (ΦΕΚ Α 212-17/12/2010), καθώς τελικά κρίθηκε ως κερδοφόρος! Από τότε, κάθε χρόνο παρατείνεται η εφαρμογή του έως και σήμερα, μολονότι οι οικονομικές συνθήκες μεταβάλλονται λόγω κρίσεως δραματικά.

Όπως πληροφορούμεθα, οι ενδιαφερόμενοι ιδιοκτήτες οχημάτων παλαιάς τεχνολογίας, τα παραδίδουν σε ιδιωτικές εταιρείες καταστροφής, οι οποίες πωλούν τα χρήσιμα ανταλλακτικά σε αντιπροσωπείες και τον σκελετό του οχήματος στην Χαλυβουργική για λιώσιμο. Εν συνεχεία, οι ιδιοκτήτες λαμβάνουν έγγραφο καταστροφής του οχήματος που έχουν αποσύρει και με αυτό αποκτούν έκπτωση – ανάλογα με τον κυβισμό του αποσυρθέντος οχήματος – στην αγορά καινούργιου αυτοκινήτου ή μοτοσικλέτας από αντιπροσωπείες, ενώ την διαφορά που προκύπτει από την έκπτωση την καλύπτει το Δημόσιο.

Επειδή στο εν λόγω μέτρο της αποσύρσεως εντοπίζονται κέρδη μεν των ιδιωτών («μαντράδων» και «σκραπατζήδων») χωρίς καμμιά ωφέλεια για το Δημόσιο.

Επειδή δεν κατανοούμε πώς ένας νόμος που ακυρώθηκε ως ζημιογόνος για το Ελληνικό Δημόσιο, επανήλθε σε ισχύ σχεδόν ένα χρόνο μετά από την ίδια κυβέρνηση ως κερδοφόρος ή ωφέλιμος.

Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί :

1)Με ποιούς τρόπους ωφελείται το Ελληνικό Δημόσιο από το μέτρο της απόσυρσης και ποιά τα κέρδη του από την πρώτη ημέρα εφαρμογής του μέτρου έως και σήμερα; Εκτός βεβαίως από τον ισχυρισμό περί περιβαλλοντικής ωφέλειας.

2)Πόσες και ποιές είναι οι συμβάσεις μεταξύ του Δημοσίου και των ιδιωτικών εταιρειών καταστροφής οχημάτων και ποιά τα κέρδη υπέρ του Δημοσίου που απορρέουν από αυτές;

3)Με ποιές διαδικασίες και ποιά τα κριτήρια επελέγησαν οι εταιρείες καταστροφής οχημάτων απόσυρσης;

4)Γιατί τόσα χρόνια δεν δημιουργήθηκε μια δημόσια εταιρεία καταστροφής οχημάτων, ώστε να καρπούται το Δημόσιο τα κέρδη εκ της αποσύρσεως;

Ο Ελληνικός λαός είδε και πληροφορήθηκε, μεταξύ των άλλων και από εκτενές ρεπορτάζ της εφημερίδος «Η Ελλάδα» με τίτλο «Μάλτα, γιοκ…», ότι η χώρα μας απείχε από την Διάσκεψη της Μάλτας, στην οποία συμμετείχαν όλες οι υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Διάσκεψη αφορούσε τη συζήτηση για τη «Συμμαχία του Νότου», με την θέση όμως του Έλληνα εκπροσώπου να παραμένει κενή.

Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1) Για ποιον λόγο δεν συμμετείχε η Ελλάδα στην Διάσκεψη της Μάλτας; Αφορούσε κυβερνητική οδηγία ή για κάποιον λόγο αποκλειστήκαμε;

2) Ως χώρα, δεν επιθυμούμε τη «Συμμαχία του Νότου»; Πώς προωθούνται τα συμφέροντα της Ελλάδας, όταν απουσιάζουμε από συζητήσεις ζωτικής σημασίας και δραματικής επικαιρότητας, που αφορούν άμεσα τη χώρα μας και την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, σε σχέση με την οικονομική κρίση;

3) Εύχομαι η απάντησή σας να περιέχει σοβαρές και πειστικές εξηγήσεις, όχι τόσο προς τον ερωτώντα εδώ βουλευτή, όσο προς τον ερωτώντα και ανησυχούντα λαό. Και να καταδεικνύει ότι η απουσία της Ελλάδος από τη Σύνοδο της Μάλτας δεν ήταν αποτέλεσμα γραφειοκρατικής αμέλειας ή εσφαλμένης υποτίμησης της σημασίας του γεγονότος. Και πάντως, ότι δεν ήταν συνειδητή επιλογή, αλλά κάτι άλλο που αδημονούμε να μάθουμε.

Διαβάζουμε καθημερινά σε δημοσιεύματα σχετικά με την ανταγωνιστικότητα και τα κριτήριά της, μέσω των οποίων μας προτείνεται επίμονα και μονότονα να ελπίζουμε, ότι κάποτε (ο ακριβής χρόνος παραλλάσσεται ανάλογα με τις ανάγκες προπαγάνδας) η χώρα μας θα προσελκύσει επενδύσεις, θα ανοίξουν επιχειρήσεις και θα ανακάμψει οικονομικά. Παρόλ’ αυτά, τα επίσημα στοιχεία καθιστούν τον συλλογισμό αυτό αμφίβολο.

Σε επίσημη έκθεση του International Institute for Management Development (I.M.D.) η χώρα μας βρίσκεται στην προτελευταία θέση σε παγκόσμια λίστα 59 χωρών για την ανταγωνιστικότητα! Κάτω από την Ελλάδα βρίσκεται μόνο η Βενεζουέλα (παρά το γεγονός ότι έχει Πρόεδρο τον Τσάβες και ότι είναι πετρελαιοπαραγωγός χώρα, από την οποία ο κ. Τσίπρας μάλιστα θα επρομηθεύετο φθηνό ή και δωρεάν πετρέλαιο), ενώ λυπηρό εξίσου είναι το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται πίσω και από τη Νότια Αφρική, τη Σλοβενία, την Κολομβία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Αργεντινή, την Ουκρανία και την Κροατία. Σημειώνεται, μάλιστα, πως το 2009 η χώρα μας βρισκόταν στην 46η θέση, έχοντας άνοδο έξι θέσεων σε σχέση με το 2008!

Σύμφωνα με την «Παγκόσμια Έκθεση για την Ανταγωνιστικότητα 2012-2013», σε σύνολο 144 χωρών το World Economic Forum (W.E.F.), η Ελλάδα βρίσκεται στην 96η θέση! Και παρά τα εξοντωτικά μέτρα που έχουν ληφθεί από το 2009 και που αποκαλούνται «μεταρρυθμίσεις», η ανταγωνιστικότητα υποχωρεί κάθε χρόνο και περισσότερο αφού το 2009 η χώρα μας ευρίσκετο στην 71η θέση, το 2010 στην 83η και το 2011 στην 90η! Και ανεκδοτολογικά σημειώνεται ότι κατάντησε η Ελλάδα να είναι πίσω και από την Μογγολία, τη Ναμίμπια, τον Λίβανο, την Ονδούρα, την Αλβανία, το Τρινιντάντ και την Μποτσουάνα!

Ο κατάλογος των κριτηρίων όπως παρουσιάζεται από έγκυρους διεθνείς οργανισμούς (World Economic Forum (W.E.F.), International Institute for Management Development (I.M.D.), Δ.Ν.Τ., Παγκόσμια Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ο.Ο.Σ.Α.) είναι μακρύς. Περισσότερα από είκοσι κριτήρια, έστω γενικόλογα, ορίζουν την ανταγωνιστικότητα και προβάλλονται σαν πανάκεια και μαγική λύση, σαν ένα νέο οικονομικό επιδιωκόμενο, που όταν και αν όλα αυτά τα κριτήρια μπορούν να συνδυαστούν και συνυπάρξουν σε μια χώρα, ουσιαστικά περιγράφουν μια τέλεια χώρα και μια ιδανική οικονομία!

Μιλούν διαρκώς για καινοτομία, ευρηματικότητα και δεξιότητες. Μια ρητορική όχι απλώς θεωρητική, αλλά δευτεροετών φοιτητών (sophomore, όπως λέγονται στα Αγγλικά, δηλαδή, σοφομωρών). Ξεχνούν ηθελημένα πως δεν είναι η καινοτομία και η ευρεσιτεχνία έννοιες για μαζική εφαρμογή. Το πράγμα τότε μοιάζει σαν τον παραμυθιασμό και τις μάταιες ελπίδες που καλλιεργούνται στα reality shows της τηλεόρασης. Με θύματα τα άπειρα και ματαιόδοξα παιδιά και τους ακόμα πιο μωροφιλόδοξους γονείς τους.

Κάνουν λόγο για μείωση του κόστους εργασίας και υπηρεσιών για να είμαστε χώρα ανταγωνιστική. Και τσακίζουν το λαό! Δεν είδαμε όμως τη Βουλγαρία με το χαμηλό εργατικό κόστος να έχει καμμιά εντυπωσιακή ανάπτυξη. Και να πιάνει κανένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο! Και όμως επιμένουν!

Αναφέρονται επίσης και στον άλλο μύθο της ανώτερης εκπαίδευσης και κατάρτισης. Εάν κρινόταν η ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας από τον αριθμό των πτυχιούχων ΑΕΙ και των επιστημόνων, τότε γιατί είμαστε τόσο πίσω, ενώ διαθέτουμε χιλιάδες αποφοίτους πανεπιστημίων και ένα τόσο προσοντούχο επιστημονικό δυναμικό;

Ή οι υποδομές. Πώς εξηγείται το γεγονός όταν βλέπουμε χώρες με σχεδόν ανύπαρκτες υποδομές να δεσπόζουν στη λίστα της ανταγωνιστικότητας; Ή παλιά, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 με ανύπαρκτες υποδομές πώς η Ελλάδα επετύγχανε ρυθμούς ανάπτυξης 7% και 8%;

Επειδή κοντολογίς, το πείραμα της επίκλησης της ανταγωνιστικότητας απέτυχε διεθνώς πολλαπλώς και παταγωδώς.

Επειδή η όποια έννοια ανταγωνιστικότητας στην Ελλάδα ασφαλώς και κάμπτεται με τις χιλιάδες διαδηλώσεις, απεργίες και τα συλλαλητήρια πολιτικής βίας. Και επειδή λείπουν απελπιστικά από την Ελληνική κοινωνία και οικονομία οι ουσιώδεις προϋποθέσεις ανάπτυξης (και ανταγωνιστικότητας) που εδίδασκε ο Adam Smith ήδη από τον 18ο αιώνα, ήτοι: κοινωνική ειρήνη, χαμηλοί φόροι και ανεκτική εφαρμογή των νόμων.

Επειδή ανταγωνιστικότητα για την προσαρμογή της στην Ελληνική πραγματικότητα θα μπορούσε να ήταν π.χ. τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι να είναι ανοιχτοί δεκαέξι ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα, σε κυλιόμενες βάρδιες. Ή η εκσυγχρονισμένη γεωργία και κτηνοτροφία, εκτός από τον Τουρισμό και τη Ναυτιλία.

Επειδή επί σχεδόν τρία χρόνια οι κυβερνήσεις «χτυπούν» αλύπητα τους χαμηλόμισθους με περικοπές στις κατώτατες αμοιβές και συνολικά σ’ όλα τα εργατικά δικαιώματα για την επίτευξη του κριτηρίου δήθεν του «χαμηλού» κόστους εργασίας εν ονόματι της ανταγωνιστικότητας. Ενώ αντ’ αυτού η επιχειρηματική δραστηριότητα στην χώρα μας κατακρημνίζεται.

Επειδή τα επισήμως παρουσιαζόμενα και επιβαλλόμενα ως «κριτήρια ανταγωνιστικότητας» είναι όπως αποδεικνύεται θεωρητικού χαρακτήρα και βαθαίνουν την ύφεση.

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

1) Ποιοι είναι οι λόγοι, που παρά τα σκληρά μέτρα οδήγησαν την χώρα μας από την 71η στην 96η θέση κατάταξης στην «Παγκόσμια Έκθεση για την Ανταγωνιστικότητα 2012-2013»; Και κατά την έκθεση του International Institute for Management Development από την 46η στην 58η θέση; Γίνονται προσπάθειες των αρμοδίων Υπουργείων για ανατροπή της καταστάσεως και άνοδο της Ελλάδας στα επόμενα έτη; Και ποιες είναι αυτές;

2) Τα κριτήρια που παρουσιάζονται είναι εφαρμόσιμα στα δεδομένα της Ελλάδος και της οικονομίας της ή απλώς αποτελούν μία ακόμη ρητορική «πατέντα» της παγκοσμιοποίησης; Ποια είναι κατά προτεραιότητα τα πραγματικά κριτήρια ανταγωνιστικότητας που στην πράξη εφαρμόζονται στην Ελλάδα, προκειμένου να βγει η χώρα από την κρίση, να προσελκύσει επενδύσεις και να οδηγηθεί στην ανάκαμψη - ανάπτυξη;

Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την κατάρρευση των αξιών, την κρίση ταυτότητος, τον πνευματικό αποπροσανατολισμό και την επέλαση της αντιαξιακής και μονοδιάστατα χρηματοπιστωτικής παγκοσμιοποίησης, η διδασκαλία των θρησκευτικών αξιών αποτελεί ίσως τη μοναδική διέξοδο και πυξίδα προς την κατεύθυνση της επίτευξης μιας εύρυθμης κοινωνικής λειτουργίας. Η Ελλάδα έχει επιβιώσει ανά τους αιώνες, από το 312 μ.Χ. μέχρι σήμερα παρά τις ιστορικά δυσμενείς και υπαρκτικές συνθήκες, στηριζόμενη στη διαχρονική και αναλλοίωτη Ορθόδοξη πίστη και ζωή.

Αντ’ αυτού, όμως, το μάθημα των θρησκευτικών στη χώρα μας βάλλεται πανταχόθεν τα τελευταία (πολλά) χρόνια. Παρόλο που έρευνες στηριζόμενες στην κοινή γνώμη δείχνουν πως οι πολίτες θεωρούν το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει να διδάσκεται υποχρεωτικά στα σχολεία, για την αγωγή των νέων, ανά τακτά χρονικά διαστήματα το «μάθημα», όπως και η Εκκλησία συνολικά, δέχεται επίθεση και σχετική προσπάθεια καταβάλλεται για την κατάργησή του. Πράγμα που, εν μέρει, έχει επιτευχθεί, καθώς στο Λύκειο η διδαχή της Ορθοδοξίας έχει αντικατασταθεί με μια άχρωμη και διεθνικίστικη θρησκειολογία.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το μάθημα αποβάλλει το θεολογικό του χαρακτήρα και μετατρέπεται σε θρησκειολογικό, τη στιγμή που χτυπιέται με σκοπό να αποβληθεί οριστικώς και η θρησκευτική συνείδηση των μαθητών. Πραγματοποιείται ταυτόχρονα αποκλεισμός της διδαχής στους μαθητές του άφθαστου πνευματικού, εκτός του δογματικού, πλούτου της Αγίας Γραφής.

Και όλα αυτά, σε ευθεία αντίθεση - παραβίαση του Άρθρου 16 παρ. 2 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτος και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».

Ο πόλεμος κατά του μαθήματος των θρησκευτικών που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα, φαντάζει αδιανόητος σε άλλες χώρες (και θρησκείες), όπου η διδασκαλία της εκάστοτε θρησκείας έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα. Στην Ευρώπη (Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Βέλγιο, Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία), θεωρούν πως το μάθημα των θρησκευτικών εκ της φύσεώς του δεν είναι προαιρετικό, αλλά δογματικό, κατηχητικό και υποχρεωτικό για τη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση. Θεωρείται ισότιμο με όλα τα άλλα μαθήματα, ενώ η ύλη του καθορίζεται σε συμφωνία με την κάθε Εκκλησία (Προτεσταντική, Ρωμαιοκαθολική, Ορθόδοξη).

Στο Ισλάμ, τα θρησκευτικά καθήκοντα του μουσουλμάνου ξεκινούν σχεδόν από την γέννησή του και καθορίζονται από το νομικό – ρυθμιστικό πλαίσιο, τη Σαρία, που περιλαμβάνει εντολές για όλες τις πτυχές του βίου. Γι’ αυτό το λόγο, ο μουσουλμάνος διδάσκεται από μικρή ηλικία το Κοράνι και οφείλει τυφλή και πλήρη υποταγή στις επιταγές του.

Επειδή τα θρησκευτικά αποτελούν μάθημα ζωής, αγωγής της ψυχής και εθνική αναγκαιότητα, γιατί διδάσκουν στους νέους την τέχνη και τον πολιτισμό που αναπτύχθηκε στη χώρα μας υπό την έμπνευση της Αγίας Γραφής, της Ορθόδοξης πίστης και της Εκκλησίας.

Επειδή η νεολαία δέχεται αφειδώς υλιστικά αρνητικά ερεθίσματα και μηνύματα αυτοκαταστροφής, ο μόνος τρόπος αναχαίτισης του κακού είναι η ηθικοθρησκευτική διαπαιδαγώγηση των νέων. Πριν είναι πολύ αργά!

Επειδή τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες ουκ ολίγων προσπαθειών κατάργησης, αλλοίωσης και διαστρέβλωσης της θρησκείας μας, της ιστορίας μας και της γλώσσας μας.

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός :

1) Τι προτίθεται να πράξει το αρμόδιο υπουργείο σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών; Θα επαναφέρει την διδασκαλία του Χριστιανισμού, της Αγίας Γραφής και γενικώς της Ορθοδόξου πίστεώς μας στα σχολικά βιβλία ή θα επιμείνει στην δήθεν εγκυκλοπαιδική εκμάθηση μόνο των θρησκειών ανά τον Κόσμο;

2) Θα παραμείνει υποχρεωτικός ο χαρακτήρας του μαθήματος των θρησκευτικών, όπως ορίζει το Άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος και όπως συμβαίνει σε σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη; Ή μήπως σκέπτονται οι αναθεωρητές συνταγματολόγοι την απάλειψη της διάταξης περί εθνικής και θρησκευτική συνείδησης;

3) Με την αλλαγή του μαθήματος από θεολογικού χαρακτήρα σε θρησκειολογικού, πώς επιτυγχάνεται η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών, όπως υπαγορεύει το Σύνταγμα; Διευκρινίζεται, ότι άλλο «θρησκειολογική» συνείδηση που δεν υπάρχει ως έννοια ούτε το Σύνταγμα ασχολείται μαζί της, και άλλο «θρησκευτική» που υπάρχει, αναγνωρίζεται και απαιτείται η ανάπτυξη και καλλιέργειά της.

Εκτιμάται ότι περισσότερα από 300.000 αυτοκίνητα έχουν μετατραπεί τα τελευταία 3-4 χρόνια σε υγραεριοκίνητα, με τους ιδιοκτήτες τους να λαμβάνουν αυτήν την απόφαση, καθώς επληροφορούντο ότι επίκεινται φοροελαφρύνσεις και άλλα προνόμια, τα οποία ίσχυαν ήδη σε αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως στην Ιταλία, στη Μεγάλη Βρετανία, στη Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Αυστρία.

Διέρρεαν τεχνηέντως από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου, πως όσοι τοποθετήσουν υγραέριο στα οχήματά τους, πρόκειται να πληρώνουν μειωμένα τέλη κυκλοφορίας, λόγω χαμηλών ρύπων, καθώς και να εισέρχονται ελεύθερα στον «Πράσινο Δακτύλιο».

Όμως τα τέλη κυκλοφορίας εστάλησαν στους ιδιοκτήτες οχημάτων και αντίθετα με τις υποσχέσεις, ήσαν αυξημένα, ενώ ακόμη και για την κυκλοφορία στον μικρό δακτύλιο, χρειάζεται απαραιτήτως ειδική άδεια, όπως δηλαδή ίσχυε και όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Ως επίσημη δικαιολογία ειπώθηκε ότι των προνομίων απολαμβάνουν μόνον αυτοκίνητα με άδεια κυκλοφορίας μετά την 1-11-2010, τα οποία φέρουν κινητήρα «Euro 4» ή μεταγενέστερο.

Επειδή είναι άδικο και ασυνεπές να εξαιρείς των προνομίων δεκάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες οχημάτων που έσπευσαν να τα μετατρέψουν σε υγραεριοκίνητα, παρόλο που πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις, ήτοι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα χαμηλότερες από 140 g/km.

Επειδή οι αρμόδιοι τους παρέσυραν εικοτολογώντας και εν συνεχεία τους παρουσίασαν την Ευρωπαϊκή νομοθεσία, αφήνοντάς τους «επί ξύλου κρεμάμενους».

Επειδή πλέον με αυτόν τον τρόπο εξαναγκάζουν τους ιδιοκτήτες – θύματα να στραφούν στην αγορά καινούργιων αυτοκινήτων, εάν θέλουν να τύχουν των ευνοϊκών ρυθμίσεων, αδιαφορώντας για τα χρήματα που ήδη έχουν δαπανήσει γι’ αυτό τον σκοπό.

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

1) Γιατί τέτοια ασυνέπεια από πλευράς Πολιτείας; Πρώτα τους προέτρεψαν να μετατρέψουν τους κινητήρες των οχημάτων τους, υποσχόμενοι ρητά με εκστρατείες διαφημιστικές τα συνοδευτικά κίνητρα, και εν συνεχεία τους εξαίρεσαν;

2) Γιατί να εξαιρούνται από τις φοροελαφρύνσεις που ισχύει για όλα τα υβριδικά και από την ελεύθερη πρόσβαση στον δακτύλιο, εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα; Δεν είναι άνιση μεταχείριση ομοίων πραγμάτων;

Σε πρόσφατα δημοσιεύματα του Τύπου, πληροφορηθήκαμε σχετικά με το ανήθικο και ανιστόρητο θεατρικό (τρόπος του λέγειν) «έργο» «Αθανάσιος Διάκος : Η επιστροφή» μιας, αυτοαποκαλούμενης και αναγνωριζόμενης και συνδοξαζόμενης ως τέτοιας υπό των ομοϊδεατών της, συγγραφέως, ηθοποιού και σκηνοθέτιδος, το οποίο σπιλώνει τη μνήμη ενός από τους μεγαλύτερους ήρωες της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, του αυτοπροαιρέτως θυσιασθέντος με μαρτυρικό θάνατο και μη προδώσαντος την πίστη του, με τη γενναιόφρονα απάντησή του στον Ομέρ Βρυώνη τον Απρίλη του 1821, στη Λαμία, «εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός και θα πεθάνω», του Αθανασίου Διάκου. Όπως διαβάζουμε στα σχετικά δημοσιεύματα και είδαμε στο επίσης δημοσιευθέν και εξοφθάλμως εξευτελιστικό οπτικό υλικό (φωτογραφίες), η βλάσφημη καλλιτέχνις παρουσιάζει τον μεγάλο οπλαρχηγό ως «βαρύμαγκα ιδιοκτήτη σουβλατζίδικου, με τζιν και τσαρούχια, που βρίζει και δέρνει την έγκυο γυναίκα του επειδή τη ζηλεύει, ώσπου εκείνη τελικά τον απατά με έναν Κούρδο λαθρομετανάστη και τη δολοφονεί». Και όλα αυτά, υπό τις «ευλογίες» του αρμόδιου Υπουργείου δια των εποπτευομένων Οργανισμών του, όπως του «Φεστιβάλ Αθηνών», που όχι μόνο δεν αντέδρασε αλλά και στήριξε το εν λόγω «έργο» χρηματοδοτώντας το!

Γίνεται ήδη πολλή δημόσια συζήτηση και κριτική σχετικά με τη χρηματοδότηση του «έργου» από το κράτος, αλλά και σχετικά με το σημείο - θέατρο όπου παρουσιάζεται ή προεβλήθη η κινηματογραφική εκδοχή του (ταινία). Ασφαλώς και πρόκειται για θέματα σημαντικά. Όμως υπάρχει και ένα άλλο κεφάλαιο, κατά πολύ σοβαρότερο, το οποίο τεχνηέντως παραλείπει ή αποκρύπτει η πλειοψηφία των «διαφωτιστών» δημοσιογράφων. Και αυτό είναι η λοιδορία που διενεργείται σε βάρος των εθνικών μας συμβόλων. Η βεβήλωση ενός από τους μεγαλύτερους ήρωες και εθνομάρτυρες, από τον μακρύ κατάλογο του 1821, ο οποίος έδωσε το αίμα του, τη ζωή του, για να είμαστε εμείς οι απόγονοί του σήμερα ελεύθεροι. Εννοείται, όσο μας το επιτρέπουν οι «καλλιτέχνες» αυτού του τύπου και οι υποστηρικτές τους. Και κάποιοι να τον εξευτελίζουν! «Ποιητική αδεία» και «χάριν της τέχνης», τολμούν και λέγουν! Και εμείς αυτό πρέπει να το παραβλέψουμε! Ή να το ανεχθούμε. Από δειλία ίσως; Να επικεντρωθούμε λέει η κυρίαρχη βάση κριτικής, στα 41.000 ευρώ που δαπανά το Υπουργείο μεσούσης της κρίσεως για να προβληθεί το ανοσιούργημα στο Φεστιβάλ Αθηνών και να ξεχάσουμε την κακουργηματική διαστρέβλωση της ιστορίας της Ελλάδος.

Επειδή δεν γίνεται – είναι θέμα συνείδησης – να διαγράψουμε την ιστορία μας και τα φωτεινά ορόσημα του παραδείγματος των ηρώων μας και να ακυρώσουμε όλους τους αφηγητές και ιερουργούς του εθνικού μας αφηγήματος, όπως τον Παπαδιαμάντη, τον Φώτη Κόντογλου ή τον Σπύρο Μελά και τόσους άλλους, παραδιδόμενοι σαν φοβισμένα «ζαγάρια» σε ανιστόρητους διαστρεβλωτές, ψυχανώμαλους καλλιτέχνες, εμπόρους της εκκεντρικότητας και σκοτεινούς πράκτορες που στοχεύουν στην οριστική διαγραφή της Ελλάδας και των Ελλήνων από τον ιστορικό, πολιτιστικό και γεωγραφικό χάρτη και την παράδοσή της εν ονόματι της «τέχνης» άνευ όρων στους επικυρίαρχους της παγκοσμιοποίησης.

Επειδή δεν μπορεί ο κάθε εθνικά ασυναίσθητος, ο κάθε βέβηλος, ο κάθε ανθέλληνας να φτύνει στους τάφους μας. Στους τάφους των προγόνων μας. Δήθεν στο όνομα της «τέχνης».

Επειδή η πράξη τους είναι ποινικώς κολάσιμη.

Επειδή δεν δίνεται σε κανέναν το δικαίωμα του εξευτελισμού των εθνικών μας συμβόλων, της ιστορίας μας, του πολιτισμού μας και της ανδρείας και του ήθους των ηρώων προγόνων μας.

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

1) Τι προτίθεται να πράξει το αρμόδιο Υπουργείο και η Κυβέρνηση συνολικά, γι’ αυτό το περιστατικό; Το θεωρεί μήπως ασήμαντο; Θα αναλάβει να απαντήσει; Το θεωρεί ανάξιο απαντήσεως; Ή με την ανοχή και στήριξή του, δήθεν στο όνομα της τέχνης και της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης, θα συνεχίσει να παροτρύνει εκουσίως ή ακουσίως και άλλους βέβηλους της ιστορίας να αναλάβουν δράση, εκτελώντας «συμβόλαια θανάτου» κατά της Ελλάδος, των εθνικών χαρακτηριστικών και συμβόλων της, όπως είναι οι εθνομάρτυρές της;

2) Πώς προβάλλεται ο ελληνικός πολιτισμός στο εξωτερικό και πώς προωθείται ο τουρισμός, όταν οι λάτρεις της αρχαίας και σύγχρονης ιστορίας της χώρας μας και όσοι σέβονται το πνεύμα των Φιλελλήνων του 1821, και πληροφορούνται πως «εμείς οι ίδιοι» εξευτελίζουμε τα εθνικά μας σύμβολα, βωμολοχούντες αισχρά και επιδοτούντες τους «δημιουργούς»;

3) Είσθε σε θέση να εκτιμήσετε τι θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε γειτονική χώρα (Ευρωπαϊκή, Βαλκανική, Μεσογειακή ή Μεσανατολίτικη) αν κάτι ανάλογο στο θέατρο ή στο σινεμά ή σε όποια μορφή τέχνης ελάμβανε χώρα; Και πώς αναλόγως αντιδράτε;

Η κτηνοτροφική παραγωγή στην Ελλάδα, απασχολεί σήμερα περίπου 140.000 οικογένειες. Το ποσοστό απασχόλησης στην κτηνοτροφία, η οποία κατέχει σημαντική θέση στον πρωτογενή τομέα της χώρας μας, είναι αρκετά υψηλό συγκρινόμενο με τα αντίστοιχα ποσοστά αναπτυγμένων βιομηχανικών χωρών της δυτικής Ευρώπης.

Αντιλαμβάνεται κανείς, λοιπόν, ότι ένα μεγάλο και αρκετά σημαντικό μέρος των εσόδων της χώρας μας, προέρχεται – ή τουλάχιστον θα έπρεπε να προέρχεται – από την κτηνοτροφία. Παρόλα αυτά, επισκεπτόμενος κανείς την ελληνική ύπαιθρο, διαπιστώνει πως ο τομέας αυτός, αν και θα έπρεπε να είναι αναπτυγμένος, είναι ακόμη αναπτυσσόμενος.

Παρόλο που η χώρα μας πλήττεται από την οικονομικη κρίση, ένας από τους σημαντικότερους τομείς ανάπτυξης παραμένει ανενεργός. Αυτό που πρέπει να απαντηθεί άμεσα, λοιπόν, είναι το κατά πόσο υπάρχει ένα δομημένο σχέδιο ώστε να αντιμετωπιστεί η απερήμωση της υπαίθρου και να ενισχυθεί η πρωτογενής παραγωγή και ειδικά η κτηνοτροφία.

Σήμερα, το ζήτημα των κτηνοτροφικών ζωνών είναι ένα από τα κυρίαρχα προβλήματα της ελληνικής κτηνοτροφίας. Ο κτηνοτρόφος είναι «κυνηγημένος» καθώς δεν έχουν καθοριστεί κτηνοτροφικές, χορτολιβαδικές ή γεωργικές ζώνες. Ως αποτέλεσμα αυτού, είναι να μην υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία βοσκής των κοπαδιών και είτε να παρατηρείται το πρόβλημα της υπερβόσκησης είτε να σημειώνονται τραγελαφικά περιστατικά μεταξύ κτηνοτρόφων, γεωργών και δασικών υπηρεσιών, που συνήθως καταλήγουν στα δικαστήρια.

Επειδή μεσούσης της οικονομικής κρίσεως κανένας τομέας δεν πρέπει να είναι ανενεργός ή παραμελημένος, πόσο δε η κτηνοτροφία που προσφέρει επενδυτικές ελπίδες την ώρα που άλλοι τομείς έχουν υποστεί καθίζηση και δεν φαίνονται ικανοί να ανακάμψουν τα επόμενα έτη.

Επειδή σε μια χώρα κατά βάση γεωργική και κτηνοτροφική δε νοείται να έχει παραμεληθεί η πρωτογενής παραγωγή και να απουσιάζουν ακόμη και οι βασικές νομοθετικές ρυθμίσεις για τα αυτονόητα, όπως η ύπαρξη κτηνοτροφικών ζωνών.

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

1) Υπάρχει ένα ολοκληρωμένο και όχι αποσπασματικό σχέδιο δράσης για την επανεκκίνηση της κτηνοτροφίας στην ελληνική ύπαιθρο;

2) Τι προτίθεται να πράξει το Υπουργείο για την θέσπιση κτηνοτροφικών ζωνών ή τη δημιουργία κτηνοτροφικών πάρκων, προκειμένου να αποφευχθεί η υπερβόσκηση και να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα της κτηνοτροφίας;

3) Πρόκειται να διατεθούν κονδύλια του ΕΣΠΑ για την ενίσχυση της κτηνοτροφίας;

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι η διαχείριση των παραγόμενων Αστικών Στερεών Απορριμμάτων, καθώς σύμφωνα με μελέτες, παράγονται ημερησίως περίπου 15.000 τόνοι απορριμμάτων, δηλαδή σχεδόν 5,5 εκατομμύρια τόνοι ετησίως.

Παρόλα αυτά, δεν γίνεται καμμία προσπάθεια ενεργειακής αξιοποίησης του τεράστιου όγκου απορριμμάτων. Έτσι, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία ερευνών, ενώ κατά μέσο όρο σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ανακύκλωση και η κομποστοποίηση των απορριμμάτων κυμαίνεται στο ποσοστό του 40-60%, στην Ελλάδα βρίσκεται στο 23%. Ακόμη χειρότερα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση η ενεργειακή αξιοποίηση των απορριμμάτων μέσω αποτέφρωσης αγγίζει το 30-45% ενώ στην Ελλάδα βρίσκεται στο 0%! Αντιθέτως, η ταφή απορριμμάτων που στην Ευρώπη χρησιμοποιείται κατά ποσοστό 1-20% στην χώρα μας χρησιμοποιείται κατά 77%.

Κατόπιν όλων αυτών, προφανώς κρίνεται απαραίτητη η ύπαρξη υποδομών για τη δημιουργία εργοστασίων, ώστε η χώρα μας να διαχειρίζεται τον τεράστιο όγκο απορριμμάτων κατά τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο, τόσο από οικονομικής απόψεως όσο και περιβαντολογικής.

Επειδή με τη διαδικασία αποτέφρωσης των απορριμμάτων θα υπάρξει αξιoποίηση της ενέργειας ενώ μέσω της διαδικασίας παραγωγής κομπόστ, θα εκμεταλλευτούν αρκετοί πόροι που έως σήμερα παρέμεναν ανεκμετάλλευτοι.

Επειδή με τις πρακτικές που ακολουθούνται στην Ελλάδα και οι οποίες δεν συνάδουν ούτε με την δεκαετία στην οποία βρισκόμαστε ούτε με την Ευρωπαϊκή Ένωση, χάνονται πηγές που θα μπορούσαμε κάλλιστα να έχουμε ήδη εκμεταλλευτεί.

Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1) Τι προτίθενται να πράξουν τα αρμόδια Υπουργεία για τη διαχείριση του τεράστιου όγκου απορριμμάτων, που εξακολουθούν να μένουν αναξιοποίητα;

2) Υπάρχουν μελέτες ή βλέψεις για τη δημιουργία εργοστασίων παραγωγής ενέργειας από την αποτέφρωση απορριμμάτων, σε σύντομο χρονικό διάστημα;

3) Για ποιο λόγο έως σήμερα, η Ελλάδα έχει μείνει τόσο πίσω στον τομέα διαχείρισης των απορριμμάτων, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη;

4) Ποια είναι τα πιθανά οικονομικά, ενεργειακά και περιβαντολογικά οφέλη από την κατασκευή εργοστασίων διαχείρισης απορριμμάτων;

5) Διαθέτει η χώρα μας εργοστάσια ανακύκλωσης και παραγωγής κομπόστ; Και εαν ναι, σε ποιες περιοχές και τι όγκο απορριμμάτων αξιοποιούν κάθε έτος;

Η Αττική, όπως και ολόκληρη η ελληνική περιφέρεια, διαθέτει πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, η οποία στα χιλιάδες χρόνια πορείας της, αποτελεί πόλο έλξης τόσο για τους ξένους όσο και για τους ίδιους τους Έλληνες.

Μεγάλο μέρος αυτών των σημαντικών αρχαιολογικών ευρημάτων και μνημείων, των διατηρητέων κτηρίων αλλά και των περιοχών που κρίνονται ως αξιοθέατα, βρίσκονται στους 34 Δήμους της Β΄ Περιφέρειας Αθήνας (Βύρωνα, Γαλατσίου, Δάφνης – Υμηττού, Ζωγράφου, Ηλιούπολης, Καισαριανής, Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας, Αγίας Παρασκευής, Αμαρουσίου, Βριλησσίων, Ηρακλείου, Κηφισιάς, Λυκόβρυσης – Πεύκης, Μεταμόρφωσης, Νέας Ιωνίας, Παπάγου – Χολαργού, Πεντέλης, Φιλοθέης – Ψυχικού, Χαλανδρίου, Αγίας Βαρβάρας, Αγίων Αναργύρων – Καματερού, Αιγάλεω, Ιλίου, Περιστερίου, Πετρούπολης, Χαϊδαρίου, Αγίου Δημητρίου, Αλίμου, Γλυφάδας, Ελληνικού – Αργυρούπολης, Καλλιθέας, Μοσχάτου – Ταύρου, Νέας Σμύρνης και Παλαιού Φαλήρου).

Αρκετά από τα μνημεία και τα κτήρια εξακολουθούν να παραμένουν αναξιοποίητα και στην αφάνεια, τη στιγμή που η συντήρησή τους κοστίζει στο Ελληνικό Δημόσιο.

Μεσούσης της οικονομικής κρίσεως, ανταγωνιστικότητα για την Ελλάδα, πρέπει να είναι μεταξύ άλλων, να μετατρέπεις το «Αρχαίο Ελληνικό πνεύμα» ή το παραδοσιακό κτίσμα σε «βιομηχανία». Ο τουρισμός δεν είναι μόνο ήλιος και θάλασσα. Είναι να δελεαστούν τα εκατομμύρια των τουριστών που λατρεύουν την Αρχαία Ελλάδα, οι οποίοι θέλουν να έρθουν στη χώρα μας μόνο για αυτόν τον λόγο.

Επειδή υπάρχουν δεκάδες – αν όχι εκατοντάδες – αρχαιολογικοί χώροι, ευρήματα, κτήρια, που είναι ανεκμετάλλευτα τουριστικά, την ώρα που κοστίζουν εκατομμύρια στο Δημόσιο κάθε έτος.

Επειδή η Ελλάδα έχει άμεση ανάγκη από έσοδα και κυρίως από τον τουρισμό και την «βιομηχανία» του Ελληνικού πολιτισμού.

Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1) Πόσα και ποια είναι τα αρχαιολογικά μνημεία, τα διατηρητέα κτήρια και τα αξιοθέατα σε κάθε ένα Δήμο της Β΄ Περιφέρειας Αθηνών;

2) Πόσο κοστίζουν στο Ελληνικό Δημόσιο;

3) Σε πόσα από αυτά υπάρχει αξιοποίηση και πρόσβαση στο ενδιαφερόμενο κοινό; Τα έσοδα υπερτερούν των εξόδων;

4) Υπάρχει προβολή τους στο εξωτερικό και στους τουρίστες – λάτρεις της Αρχαίας Ελλάδος;

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προώθησης της χρήσης των βιοκαυσίμων στον τομέα των μεταφορών. Και αυτό, γιατί έως σήμερα, το σύστημα μεταφορών της Ευρώπης εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το πετρέλαιο, το οποίο ως επί το πλείστον, είναι εισαγόμενο – συνεπώς κοστίζει πολύ ακριβά.

Όπως αναφέρουν μελέτες, τα βιοκαύσιμα μπορούν να παραχθούν – εκτός των γεωργικών προϊόντων – από βιοδιασπώμενα απόβλητα της βιομηχανίας, της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της δασονομίας και των οικογενειακών δραστηριοτήτων. Πηγές που ουσιαστικά τόσα χρόνια μένουν κατά βάση αναξιοποίητες.

Η χρήση τους, μάλιστα, θεωρείται απαραίτητη, βασιζόμενη στην ανάγκη αντιμετώπισης των προβλημάτων αειφορίας, που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, την ατμοσφαιρική ρύπανση, τη βελτίωση της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης, την ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φυσικά την προώθηση της βιομηχανικής και τεχνολογικής καινοτομίας.

Η Ελλάδα, όντας χώρα κατά βάση γεωργική και κτηνοτροφική, μπορεί να χρησιμοποιήσει τα προϊόντα της αποψίλωσης που προέρχονται από τις καλλιέργειες και τα χωράφια, τα βιολογικά απόβλητα και τα περιττώματα των μονάδων εκτροφής ζώων αλλά και τα υπολείμματα των δασικών εκτάσεων, που αποψιλώνονται κάθε έτος για λόγους πυρασφαλείας.

Επειδή όλες αυτές οι πηγές, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή ενέργειας, είτε κίνησης είτε θέρμανσης είτε ηλεκτρικής, παραμένουν κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ανεκμετάλλευτες.

Επειδή η Οδηγία 2003/30/ΕΚ στοχεύει στην προώθηση της χρήσης των βιοκαυσίμων ή άλλων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας προς αντικατάσταση του πετρελαίου κίνησης ή της βενζίνης στις μεταφορές κάθε κράτους – μέλους, ως μέτρο για τη συμμόρφωση προς το πρωτόκολλο του Κιότο.

Επειδή η εισαγωγή των βιοκαυσίμων στην ελληνική αγορά έγινε με την ένταξή τους στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο για τα πετρελαιοειδή προϊόντα με τροποποίηση του νόμου 3054/2002 με το νόμο 3423/2005 «Εισαγωγή στην Ελληνική Αγορά των βιοκαυσίμων και άλλων ανανεώσιμων καυσίμων» (ΦΕΚ 304Α΄/13-12-2005).

Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 8 παράγραφος 1 του συγκεκριμένου νόμου ορίζεται πως «η συμμετοχή των βιοκαυσίμων και των Άλλων Ανανεώσιμων Καυσίμων στην ελληνική αγορά, έως την 31η Δεκεμβρίου 2012, καθορίζεται σε ποσοστό 5,75%».

Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1) Υπάρχει σχέδιο για την αξιοποίηση των παραγώγων της αποψίλωσης αλλά και άλλων πηγών για την παρασκευή βιοκαυσίμων;

2) Ποια είναι τα πιθανά οφέλη στον τομέα της ενέργειας από την παραγωγή βιοκαυσίμων στην Ελλάδα; Προωθείται το Δημόσιο συμφέρον;

3) Επετεύχθη ο στόχος του 5,75% που είχε καθοριστεί από το 2005 έως το 2010 για την παραγωγή και χρήση βιοκαυσίμων στην Ελλάδα, όπως αναφέρεται στο νόμο 3423/2005; Ποιος είναι ο στόχος για τα επόμενα έτη;

4) Έχουν δοθεί οικονομικά κίνητρα στη χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την εναρμόνιση στην Ευρωπαϊκή Οδηγία; Και εάν ναι, κατά πόσο έχουν αξιοποιηθεί;

5) Δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα εταιρείες παραγωγής βιοκαυσίμων; Και εάν ναι, σε τι στάδιο βρίσκεται η δραστηριότητά τους;

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Παρασκήνιο» με τίτλο «Στα πράσα οι άρπαγες του Υμηττού!» διαβάσαμε για την ύπαρξη πορίσματος – καταπέλτη του Εισαγγελέα Εφετών, Ισίδωρου Ντογιάκου, σχετικά με «επιχειρηματική οικογένεια» που διεκδικεί έκταση 12.000 στρεμμάτων στη νοτιοδυτική πλευρά του Υμηττού, βασιζόμενη σε έγγραφα που αναφέρουν πως η έκταση πωλήθηκε σε αυτή από Οθωμανούς ιδιοκτήτες!

Αναφέρεται, επίσης, στο εν λόγω δημοσίευμα, πως μία εκ των κληρονόμων, όντας νομική σύμβουλος του Υπουργείου Οικονομικών, μήνυσε το ίδιο το υπουργείο, διεκδικώντας τις εκτάσεις στον Υμηττό προς όφελος της οικογένειάς της.

Για ακόμη μια φορά, γίνεται αντιληπτό, πως ολόκληρος ο Υμηττός – είτε αυτό αφορά την πλευρά του Κορακοβουνίου (για την οποία υποβάλαμε σχετική ερώτηση στις 25-7-2012) είτε τη νοτιοδυτική του πλευρά στην Αργυρούπολη, στην Ηλιούπολη κ.α. – βρίσκεται στο στόχαστρο υπαρκτών ή και δυνητικών καταπατητών. Η πρακτική είναι πλέον γνωστή τοις πάσι. Με ψευδομάρτυρες και με πλαστά «συμβόλαια» του 1850 ή και με τουρκικά «σενέτια» και παραχωρητήρια σουλτανικά, ανοίγουν και διεξάγουν δίκες εικονικές μεταξύ ιδιωτών, δήθεν αντιδίκων και άλλοτε κατά του Δημοσίου ή του ΑΟΟΑ (περίπτωση εγγύς της Μονής «Αγίου Ιωάννου του Κυνηγού» στην Αγία Παρασκευή), οι «διεκδικητές» συνήθως συναντούν ισχνή και αναιμική αντίσταση από πλευράς Δημοσίου και... κερδίζουν τη δίκη και αποκτούν τίτλους ιδιοκτησίας. Έτσι, δυστυχώς, χάνεται δημόσια περιουσία, ως απροστάτευτη και ανυποστήρικτη.

Επειδή ολόκληρος ο Υμηττός προ πολλού έχει τεθεί, προφανώς κατόπιν οργανωμένου σχεδίου, σε «κλοιό» καταπατητών και ο κίνδυνος είναι ορατός και προ των πυλών.

Επειδή με νομικίστικα επιχειρήματα και δήθεν δικαστικά τεχνάσματα εκτίθεται σε άμεσο κίνδυνο η περιουσία του Δημοσίου αλλά και το φυσικό περιβάλλον της περιοχής.

Επειδή, κάποτε, πρέπει οριστικά να σταματήσει και να τιμωρηθεί η όποια διεκδίκηση δασικών εκτάσεων με την πρακτική του «φαύλου κύκλου», ήτοι, με ανύπαρκτους τίτλους ιδιοκτησίας να αλλάζουν χέρια ώστε να χαθούν τα ίχνη των οικοπεδοφάγων.

Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1) Ποια μέτρα προτίθενται να λάβουν τα Υπουργεία για να σωθεί η δασική έκταση αλλά και η περιουσία, δημόσια & ιδιωτική, τα οποία η «οικογένεια» (κατά το δημοσίευμα) διεκδικεί ως δικό της κτήμα;

2) Πώς προασπίζεται το Δημόσιο συμφέρον και πού βρίσκεται δικαστικώς η υπόθεση με τους «διεκδικητές» των 12.000 στρεμμάτων στη νοτιοδυτική πλευρά του Υμηττού;

3) Αληθεύει πως η «διεκδικήτρια» μήνυσε για την εν λόγω υπόθεση το Υπουργείο Οικονομικών, ενόσω υπηρετούσε μάλιστα ως νομικός του σύμβουλος; Και εάν ναι, σε ποιες ενέργειες είχε προβεί το αρμόδιο Υπουργείο;

Επαναφέρω προς επικαιροποίηση την ερώτησή μου που είχα εγείρει στις 13-1-2011. Η απάντηση που είχα λάβει τότε (και την οποία συνυποβάλλω) ήταν περιγραφική του προβλήματος μάλλον, παρά προσεγγίζουσα την λύση του.

Τονίζουμε και πάλι σήμερα πως το κεφάλαιο «Φιγαλεία» δεν είναι μικράς σημασίας. Είναι από πλευράς ιστορικής και αρχαιολογικής πρωταρχικό σημείο αναφοράς. Ο Παυσανίας μας ενημερώνει και διδάσκει πως η Φιγαλεία κατέχει δεσπόζουσα θέση μεταξύ όλων των πόλεων – κρατών της αρχαίας Πελοποννήσου από τους μυθικούς χρόνους μέχρι τους Ελληνιστικούς.

Η Φιγαλεία ήταν sui generis πόλις – κράτος. Κτισμένη στις εσχατιές του όρους Λυκαίου και ούσα παρόχθια στον ποταμό Νέδα τον οποίο είχε σαν ορμητήριο και βάση προσπελάσεως προς τη θάλασσα του Ιονίου πελάγους όπου εχύνετο, όπως και ο «αδελφός» ποταμός, ο Αλφειός, ήταν μάλλον εμπορική χώρα. Το έδαφος της Φιγαλείας ήταν ορεινό, πετρώδες και μάλλον άγονο. Δεν δικαιολογεί η γεωργική και κτηνοτροφική δραστηριότητα των Φιγαλέων τον πλούτο της μεγάλης και δυνατής πολιτείας, όπως αυτός προκύπτει από τα δυνατά τείχη της, που σώζονται μέχρι σήμερα (είναι το μεγαλύτερο και το καλύτερα σωζόμενο τείχος της αρχαιότητας μετά από εκείνο των Μυκηνών) από τους ναούς, τα άλλα μνημεία και ευρήματα επιφανείας που προκαλούν και αναμένουν τη συστηματική ανασκαφή και αποκάλυψή τους, από τα χρυσά νομίσματα που έκοπτε και κυκλοφορούσε σ’ όλη τη Μεσόγειο και από τη φήμη της μ’ έναν λόγο που πιστοποιούν και μεταφέρουν ο Παυσανίας, ο Στράβων και ο Πολύβιος.

Εκτός από τον χαρακτήρα της εμπορικής, όσο και ναυτικής πόλεως, η Φιγαλεία ήταν μια ιερατική πολιτεία. Ενώ η αρχαία Ολυμπία ήταν καθαρά μοναστική ή θεοκρατική πολιτεία, με σχεδόν αποκλειστικό της έργο τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων, η Φιγαλεία έμοιαζε περισσότερο προς την αρχαία Επίδαυρο, που ήταν και κοσμική και ιερατική οντότητα, αφιερωμένη στη χθόνια θεότητα του Ασκληπιού. Και το περίφημο θέατρό της δεν ήταν, κατά πολλούς ερμηνευτές, τίποτ’ άλλο παρά μέρος της θεραπευτικής λειτουργίας των ιαινομένων και των επισκεπτών – συνοδών τους. Έτσι και η αρχαία Φιγαλεία ήταν κατά πάσα πιθανότητα ένα ακόμη Ασκληπιείο.

Ο ναός στο Διάσελο των Περιβολίων είναι σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής ευρήματα ένα από τα υδροθεραπευτήρια του εκεί Ασκληπιείου. Επί πλέον, όπως μας πληροφορεί ο μέγας περιηγητής Παυσανίας, το πιο φημισμένο χαρακτηριστικό της Φιγαλείας ήταν εκείνο του Νεκυομαντείου. Στο Νεκυομαντείο της Φιγαλείας είχε προστρέξει για εξαγνισμό και εξιλέωση από παλιό ανόμημά του – εβαρύνετο με τον φόνο της κόρης Κλεονίκης – και ο στρατηγός της Σπάρτης και νικητής των Πλαταιών Παυσανίας πριν καταλήξει στη Σπάρτη για να εύρει εκεί τον θάνατό του ως καταφυγών στον ναό της Χαλκιοίκου Αθηνάς όπου τον έχτισαν οι συμπατριώτες του με την μητέρα του κατά τον θρύλο να θέτει τον πρώτον λίθο. Το Νεκυομαντείο της Φιγαλείας ήταν ισάξιο σε φήμη με εκείνο του Αχέροντα της Θεσπρωτίας παρά την Αχερουσία λίμνη.

Κατόπιν των ανωτέρω, τα οποία παρατίθενται για να καταδειχθεί η αξία ενός τόπου – θησαυρού, όχι μόνον για λόγους αρχαιολογικούς και ιστορικούς αλλά και για αναπτυξιακούς,

Ερωτάται ο Υπουργός:

1) Ως πότε θα διαρκέσει η αδιαφορία του Υπουργείου Πολιτισμού για το θέμα – θησαυρό της αρχαίας Φιγαλείας;

2) Προτίθεται να προχωρήσει σε συστηματικές ανασκαφές στη Φιγαλεία;

3) Ειδικότερα, θα αναδείξει τον αρχαίο Ναό στο Διάσελο των Περιβολίων με την ολοκλήρωση της ανασκαφής, δεδομένου ότι ένεκα της ολιγωρίας των υπηρεσιών, κεντρικών και περιφερειακών, χάθηκαν πριν από 4 χρόνια οι 200 χιλ. ευρώ που είχαν (με επίμονη φροντίδα μου) εγκριθεί και διατεθεί ως δωρεά για τον εν λόγω σκοπό από το ίδρυμα Νιάρχου;

Σημείωση: Συνυποβάλλεται ομοία ερώτηση και σχετική απάντηση του Υπουργείου που είχα υποβάλει στις 13-1-2011.

Στις 31-3-11 είχα υποβάλει ερώτηση προς τα Υπουργεία Πολιτισμού και Τουρισμού, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, επισείοντας τον κίνδυνο να καταληφθεί από οικοπεδοφάγους η περιοχή του Κορακοβουνίου Υμηττού.

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα» με τίτλο «Ιδιοκτήτες δασικών εκτάσεων δικαιώνονται από τα Δικαστήρια και ετοιμάζονται να χτίσουν… βίλες και Πανεπιστήμια σε βουνά!», διαβάσαμε ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με τις αποφάσεις 117309 της 13/7/2006 και της 27/9/2007 δικαιώνει τις υπ’ αριθμ. 35859/02 προσφυγές του Οικοδομικού Συνεταιρισμού Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Αττικής, που διεκδικεί τουλάχιστον εκατό στρέμματα δασικής εκτάσεως στον Υμηττό, υποστηρίζοντας ότι αγοράστηκαν από το Ταμείο Εθνικής Αμύνης. Πληροφορούμαστε δε πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επιδίκασε υπέρ των προσφευγόντων ιδιοκτητών και κατά του Ελληνικού Δημοσίου, το ποσό των 5.000.000 ευρώ ως αποζημίωση υλικής βλάβης συν τους φόρους καθώς και το ποσό των 40.000 ευρώ συν τους φόρους, συλλογικά, για δικαστικά έξοδα.

Ο κίνδυνος εφόρμησης και κατάληψης του Κορακοβουνίου Υμηττού από υπαρκτούς και δυνητικούς καταπατητές είναι πλέον προ των πυλών. Με ψευδομάρτυρες σε εικονικές δίκες (διεκδικητικές ή αναγνωριστικές αγωγές) και με πλαστά «συμβόλαια» του 1850 ή και με τουρκικά «σενέτια» και παραχωρητήρια σουλτανικά, οι «διεκδικητές» αποκτούν τίτλους ιδιοκτησίας, την ώρα που η αντίσταση από πλευράς Δημοσίου είναι ισχνή και αναιμική. Εν συνεχεία, ακολουθείται ένας «φαύλος κύκλος», με τους τίτλους ιδιοκτησίας να αλλάζουν χέρια, από τον ΑΟΟΑ στους αναπήρους, από εκεί σε τρίτους και μετά σε άλλους, ώστε να χαθούν τα ίχνη των οικοπεδοφάγων.

Επειδή ως βουλευτής της περιοχής και ως μόνιμος κάτοικος Παπάγου – Χολαργού, έχω κρούσει των κώδωνα του κινδύνου ουκ ολίγες φορές, για την πιθανή απώλεια της περιουσίας του Δημοσίου και την καταστροφή του φυσικού (δασικού) και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, χωρίς ποτέ να έχω λάβει σαφή απάντηση.

Επειδή με νομικίστικα και δήθεν δικαστικά τεχνάσματα εκτίθεται σε άμεσο κίνδυνο η χαρακτηρισθείσα ως δασική και αρχαιολογική περιοχή.

Επειδή ο κίνδυνος να καταπατηθούν και να οικοπεδοποιηθούν οι Πηγές του Ιλισσού, τα αρχαιολογικά ευρήματα της αρχαϊκής, προκλασσικής και κλασσικής περιόδου, το ναΐδριο της Αγίας Ελεούσας και η ιστορική Βυζαντινή Μονή του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου, είναι ορατός.

Επειδή το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και επείγον και χρήζει οπωσδήποτε μιας ουσιαστικής και ειλικρινούς απαντήσεως, καθώς αφορά το σύνολο των κατοίκων Παπάγου – Χολαργού.

Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1) Τι σκέπτονται να πράξουν για τη διάσωση της καθαρά δασικής και δημόσιας γης του Κορακοβουνίου Υμηττού από τους οικοπεδοφάγους, υπαρκτούς ή δυνητικούς;

2) Ποια μέτρα θα ληφθούν για να σωθεί το δάσος και η δασική έκταση στην ευρύτερη και προστατευόμενη περιοχή;

3) Τι γίνεται με το Π.Δ. σύμφωνα με το οποίο επρόκειτο να κηρυχθεί η περιοχή σε αρχαιολογικό χώρο;

4) Πώς προασπίζεται το Δημόσιο συμφέρον και πού βρίσκεται η υπόθεση στα Δικαστήρια, με τους «διεκδικητές» του Υμηττού;

5) Ποια η αλήθεια σχετικά με τις δίκες και αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Ποια συγκεκριμένα η νομική υποστήριξη και προάσπιση των συμφερόντων του Δημοσίου στον ΕΔΑΔ;

Σημείωση: Συνυποβάλλεται ομοία ερώτηση προς τα αρμόδια Υπουργεία που είχα υποβάλει στις 31/3/11.

Πριν από δέκα και πλέον χρόνια ανηγέρθησαν δίπλα (στη Νοτιοδυτική πλευρά) στον Ναό του Επικουρείου Απόλλωνα της Φιγαλείας δύο μεγάλες αίθουσες, που κατά τα φαινόμενα εκόστισαν και πολλά χρήματα. Η μία επροορίζετο για αίθουσα εκθεμάτων (π.χ. των αντιγράφων-εκμαγείων της ζωφόρου του Ναού που βρίσκεται και αυτή συλημένη και έγκλειστη σε ένα πατάρι του μουσείου του Λονδίνου) για προβολή διαφανειών με θέμα τον Ναό και την αρχαία Φιγαλεία. Και η άλλη για εντευκτήριο, δηλαδή χώρος αναψυχής των επισκεπτών.

Προσέτι, είχε κατασκευασθεί ή διαμορφωθεί υπαίθριος χώρος σταθμεύσεως οχημάτων δίπλα στον δρόμο και με δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στις ως άνω αίθουσες.

Τα χρόνια περνούν και οι αίθουσες μένουν αχρησιμοποίητες. Ερειπώνονται ραγδαίως και πριν την ώρα τους.

Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάται ο Υπουργός:
1. Μπορεί να πληροφορήσει την Βουλή πόσο εκόστισε το εν λόγω έργο (αίθουσες);
2. Γιατί δεν λειτούργησε μέχρι σήμερα;
3. Τί προτίθεται το Υπουργείο (σε συνεργασία ίσως με το Υπουργείο Τουρισμού) να πράξει, ώστε οι αίθουσες να λειτουργήσουν και να υπηρετηθεί έτσι ο σκοπός για τον οποίο ωκοδομήθησαν; Αν υπήρχε βεβαίως σκοπός (πέραν της γενομένης κατασκευαστικής δαπάνης)!

Στις 28-1-11 είχα υποβάλει ερώτηση προς το Υπουργείο Πολιτισμού σχετικά με την κατοχύρωση ως αρχαιολογικού μνημείου των Πηγών του Ιλισσού, που βρίσκονται στη Νοτιοδυτική πλευρά του Κορακοβουνίου του Υμηττού.

Αποτελεί μείζον ζήτημα πολιτιστικής κληρονομιάς τόσο η διάγνωση ή διάσωση και η ανάδειξη της θέσεως γέννησης – εκκίνησης του αρχαίου Ιλισσού, οι Πηγές του οποίου πρέπει να εντοπισθούν και να ενεργοποιηθούν (π.χ. δια υδρομαστεύσεως), όσο και των αρχαιοτήτων της αρχαϊκής, προκλασσικής και κλασσικής περιόδου που υπάρχουν στην ίδια περιοχή, όπως πιστοποιείται από τον καθηγητή Δ. Σκιλάρντι της Β’ Εφορείας Αρχαιοτήτων, καθώς και του ναϊδρίου της Αγίας Ελεούσας και της ιστορικής Βυζαντινής Μονής του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου.

Όπως έχω επανειλημμένως επισημάνει στις αρμόδιες αρχές, κρίνεται αναγκαίο να προχωρήσει άμεσα η αρχαιολογική έρευνα για την ανασκαφή, αποκάλυψη και ανάδειξη των αρχαιολογικών ευρημάτων και να κηρυχθεί η ζώνη σε Αρχαιολογικό Χώρο, με σκοπό τη δημιουργία ενός Αρχαιολογικού και Οικολογικού Πάρκου, όπου θα εκτίθεται στο κοινό η πολιτιστική κληρονομιά μας.

Η απάντηση που έλαβα τότε, στις 3-3-11, την οποία σας συνυποβάλλω, από τον Υπουργό Πολιτισμού κ. Γερουλάνο, έλεγε επί λέξει:

Σε συνέχεια παλαιότερων ενεργειών της Β’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, τα μνημεία της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννη Θεολόγου (ΒΔ 19.4.21, ΦΕΚ 68/Α/26.4.21, ΦΕΚ 384/Β/7.11.59), του Ιερού Ναού Αγίας Ελεούσας ή Παναγίτσα και η προϊστορική θέση στον λόφο Κορακοβούνι έχουν ενταχθεί σε ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος κυρήχθηκε και οριοθετήθηκε προσωρινά σύμφωνα με την υπ’ αρ. ΥΠΠΟΤ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/44570/1842/11.5.2010 (Φ.Ε.Κ. 194/ΤΑΑΠΘ/19.5.2010) Υ.Α. «Προσωρινή οριοθέτηση αρχαιολογικών χώρων, ενόψει της πρότασης του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας για την τροποποίηση του από 31.8.1978 ισχύοντος Π.Δ. προστασίας του Υμηττού (Φ.Ε.Κ. 544/Δ/1978) Ν. Αττικής». Επιπλέον, η Β’ ΕΠΚΑ, στο πλαίσιο της τροποποίησης του παραπάνω ισχύοντος Π.Δ., έχει καταθέσει πρόταση θεσμοθέτησης Ζώνης Α προστασίας του τμήματος του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου που βρίσκεται εντός της ισχύουσας Ζώνης Β προστασίας του Υμηττού, όπως εμφαίνεται στο συνημμένο τοπογραφικό διάγραμμα. Ο χώρος όπου εκτείνεται η κοίτη του Ιλισσού και όπου αναμένεται να εντοπιστούν οι πηγές του βρίσκεται εντός των ορίων του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου. Η Β’ ΕΠΚΑ βρίσκεται σε συνεργασία με τον Δήμο Χολαργού – Παπάγου και θα προχωρήσει σε νέο καθαρισμό των ορατών λειψάνων, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν».

Επειδή προφανώς «η προσωρινή οριοθέτηση» των αρχαιολογικών χώρων παραμένει ως έχει, δηλαδή, δεν έχει οριστικοποιηθεί και καταστεί μόνιμη, καθώς δεν έχω ενημερωθεί για το αντίθετο, ενώ δεν υπάρχουν περαιτέρω διοικητικές πράξεις σε σχέση με την ανωτέρω Υπουργική απάντηση – δέσμευση για θεσμοθέτηση της Ζώνης Κορακοβούνι – Αγίας Ελεούσας – Μονής Αγίου Ιωάννου Θεολόγου σε Αρχαιολογικό Χώρο.

Επειδή υπάρχει κίνδυνος να καταστραφούν είτε «τυχαία» είτε από δολιοφθορά τα ευρήματα των αρχαιοτήτων.

Επειδή ως βουλευτής της περιοχής και ως μόνιμος κάτοικος Παπάγου – Χολαργού, για ακόμη μια φορά, κρούω τον κώδωνα του κινδύνου, μεταφέροντας το πάνδημο ενδιαφέρον και την ομόφωνη γνώμη των κατοίκων για την προτεινόμενη εδώ λύση, με την παρούσα ερώτησή μου.

Επειδή υπάρχει κίνδυνος να καταληφθεί ο χώρος – στόχος ούτως ή άλλως – από δυνητικούς και έτοιμους να εφορμήσουν, αν δεν το έχουν πράξει ήδη, καταπατητές.

Ερωτάται ο Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού:
Σε ποιο σημείο βρίσκονται οι ενέργειες, στις οποίες έχει προβεί το Υπουργείο Πολιτισμού, ώστε να θεσμοθετηθεί ως Αρχαιολογικός Χώρος η περιοχή και να εντοπισθούν και να αναδειχθούν τόσο οι Πηγές του Ιλισσού όσο και τα υπόλοιπα αρχαιολογικά ευρήματα; Εκτός αν διαφωνεί τώρα το Υπουργείο, οπότε θα ήθελα να εγνώριζα και τους λόγους της διαφωνίας του.

Σημείωση: Συνυποβάλλεται ομοία ερώτηση και σχετική απάντηση του Υπουργείου που είχα υποβάλει στις 28-1-11.

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Παρόν», διαβάσαμε την είδηση σχετικά με το συνολικό κόστος των αποκωδικοποιητών, που παρέχουν το ψηφιακό σήμα των τηλεοπτικών σταθμών, το οποίο επιβαρύνει τους ήδη δοκιμαζόμενους από την κρίση πολίτες

Ο τίτλος του δημοσιεύματος «Κοντά στα 120.000.000 η αρπαχτή για τους αποκωδικοποιητές» παραπέμπει στη σκληρή πραγματικότητα. Δηλαδή, μεσούσης της οικονομικής κρίσεως, κάποιοι επωφελήθηκαν της δεσμεύσεως της χώρας μας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για μετάβαση στη ψηφιακή τηλεόραση, προκειμένου να πλουτίσουν σε βάρος των Ελλήνων.

Και αυτό, καθώς ο κάθε πολίτης έχει ήδη ή πρέπει να δαπανήσει τουλάχιστον από 30 έως 50 ευρώ, προκειμένου να παρακολουθήσει τα τηλεοπτικά προγράμματα, ενώ μέχρι πρότινος, του παρείχετο αυτό το δικαίωμα χωρίς οικονομική επιβάρυνση.

Επειδή η αγορά αποκωδικοποιητή αποτελεί «μονόδρομο», καθώς πέραν των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, σύντομα όπως πληροφορούμαι θα σταματήσουν να εκπέμπουν αναλογικά και τα κρατικά κανάλια, γεγονός που εγείρει άλλα σχετικά σοβαρά ζητήματα.

Επειδή σχεδόν εκβιαστικά και χωρίς να δοθεί εναλλακτική λύση στους πολίτες, οι περισσότεροι των οποίων λόγω οικονομικών δυσχερειών δεν έχουν την δυνατότητα να προμηθευτούν αποκωδικοποιητή, αποκλείονται αναιτίως και αδικαιολογήτως από το μέχρι πρότινος δωρεάν αγαθό της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας.

Επειδή γίνεται λόγος για εκατοντάδες χιλιάδες «εγκλωβισμένους» από τη νέα ψηφιακή τηλεόραση πολίτες.

Επειδή έχουν ήδη πωληθεί ή πρόκειται να πωληθούν εκατομμύρια αποκωδικοποιητές, υπό συνθήκες στρέβλωσης της αγοράς με μονοπωλιακές ή ολιγοπωλιακές τάσεις και δεσπόζουσες θέσεις των προμηθευτών και εισαγωγέων, ενώ οι καταναλωτές μένουν απροστάτευτοι και εξαναγκαζόμενοι σε δαπάνη που δεν μπορούν να αποφύγουν.

Ερωτάται ο Υπουργός Ανάπτυξης:
1) Τι οφέλη έχει το Ελληνικό Δημόσιο από αυτή τη δαπάνη; Δεν μπορούσε να αποφευχθεί;
2) Πόσα είναι τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την μετάβαση στην ψηφιακή τηλεόραση και ποιοι τα καρπώθηκαν;
3) Ελέγχθηκε τυχόν αισχροκέρδεια στην πώληση αποκωδικοποιητών, ειδικά τις τελευταίες ημέρες που οι πολίτες σχεδόν σε κατάσταση πανικού, προσπαθούσαν να τους προμηθευτούν;
4) Ισχύει αυτό που λέγεται ότι ποσοστό των χρημάτων αγοράς των αποκωδικοποιητών θα δοθεί στους τηλεοπτικούς σταθμούς;
5) Ήταν απαραίτητη η πλήρης διακοπή του αναλογικού σήματος από τον Υμηττό; Για όσους δεν έχουν την δυνατότητα ούτε λήψης αναλογικού σήματος από την Πάρνηθα ούτε αγοράς αποκωδικοποιητή, υπάρχει κάποια μέριμνα ή είναι «αποκλεισμένοι» από την πρόσβαση στους τηλεοπτικούς σταθμούς; Και,
6) Τί λέει για το συμβάν συγκεκριμένα η Επιτροπή Ανταγωνισμού καθώς και η Αρχή Προστασίας Καταναλωτή (Συνήγορος και Γραμματεία); Επελήφθησαν του θέματος; Πρόκειται να ασχοληθούν (είναι μέσα στις αρμοδιότητές τους ή στις προτεραιότητές τους) με το φαινόμενο της «προκλήσεως» αναγκαστικής καταναλωτικής ζήτησης ευρύτερα;

Ο περικαλλής ναός του Επικουρείου Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγαλείας στο όρος Κωτύλιον της Αρκαδίας, ο και Παρθενών της Πελοποννήσου κληθείς, έργο του Ικτίνου και αυτός, μάλιστα νεώτερος του Παρθενώνα 430 – 420 π.Χ. ήτοι εν τω μέσω του Πελοποννησιακού Πολέμου, άρα και τελειότερος, ένα από τα ωραιότερα αριστουργήματα της αρχαίας Ελληνικής αρχιτεκτονικής, είναι ως γνωστόν «έγκλειστος» υπό «χιτσκοκικήν» τέντα, πολυεστεριοειδούς υφάσματος και απαγορευμένος στη θέα των ανθρώπων. Οι επισκέπτες – προσκυνητές δεν μπορούν να τον δουν από απόσταση, σε όλο του το μεγαλείο. Από απόσταση θα δουν μόνο την τέντα του «Χίτσκοκ», λόγω της αποτρόπαιας και εμπνέουσας φόβον και σκότος αντί του Απολλωνίου φωτός και πνεύματος, αυτή η «τιμωρία» του ναού και των επισκεπτών επεβλήθη το πρώτον το 1987 όταν πωτοεγκατεστάθη το αμφίβολης χρησιμότητας προστατευτικό δήθεν στέγαστρο (ιταλικής κατασκευής και προελεύσεως, πανάκριβο δε).

Ήταν – είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Πουθενά και σε κανένα άλλο μνημείο στην Ελλάδα ή στον πλανήτη δεν έχει επιβληθεί τέτοια λύση. Γιατί δεν έθεσαν (ή θέτουν) και τον Παρθενώνα ή το Θησείο ή το Σούνιο ή τον ναό της Αθηνάς των Δελφών υπό τον «προστατευτικό» εγκλεισμό παρομοίων στεγάστρων;

Επειδή η τέντα του ναού του Επικουρείου Απόλλωνα εξεμέτρησε τον βίον της καθώς συμπληρώνει ηλικία 25 ετών φέτος.

Επειδή Ιάπωνες επιστήμονες μέσω της Ιαπωνικής πρεσβείας στην Αθήνα μου υπέβαλαν (το 2011) πρόταση για εγκατάσταση διαφανούς στεγάστρου στον ναό.

Ερωτάται ο Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού:
Τι σκέπτεται να πράξει το Υπουργείο προκειμένου να αντικατασταθεί το υπάρχον και φθαρμένο στέγαστρο του ναού με άλλο διάφανο που δεν είναι και απαγορευτικού κόστους, ώστε να αποκατασταθεί η αισθητική του τοπίου και του ναού και να τελειώσει κάποτε και η τιμωρία των επισκεπτών με το απαγορευτικό να τον βλέπουν;

Σημείωση: Συνυποβάλλεται ομοία ερώτηση και σχετική απάντηση του Υπουργείου που είχα υποβάλει στις 13/1/2011.

Σε πρόσφατα δημοσιεύματα και σε πολλούς ιστότοπους του διαδικτύου, διαβάσαμε την είδηση μετά ποικίλων σχολίων πως στο βιβλίο της «Νέας Ελληνικής Γραμματικής» για την Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού διδάσκεται πλέον πως τα φωνήεντα είναι πέντε και τα σύμφωνα 18. Συγκεκριμένα και σύμφωνα με καταγγελία του συλλόγου δασκάλων Ανατολικής Αττικής καταργούνται το «η» και το «ω», προστίθεται ως φωνήεν ο δίφθογγος «ου», καταργούνται τα διπλά σύμφωνα «ξ» και «ψ» ενώ προστίθενται ως νέα και αυτόνομα σύμφωνα το «ντ», το «μπ» και το «γκ».

Ταυτόχρονα, η νέα διδασκαλία της «Νέας Ελληνικής Γραμματικής» εισάγει την αμφίβολη συζήτηση για φθόγγους φωνηεντικούς (!) με πέντε λατινικά γράμματα (a, e, i, o, u) και για 12 γράμματα, εκ των οποίων 7 είναι μονά γράμματα (ε, ο, η, ω, α, ι, υ) και πέντε διγράμματα (ει, οι, υι, αι, ου). Προφανώς αναφέρεται σε πέντε (από τις οκτώ κύριες) παλαιές διφθόγγους, χωρίς να μας φωτίζει κανείς γιατί παραλείπονται οι άλλες τρεις κύριες (αυ, ευ, ηυ) αγνοώντας ή παραμερίζοντας τις τρεις καταχρηστικές.

Επειδή δεν πρόκειται για μια απλή γλωσσολογική άποψη ή άσκηση.

Επειδή κατά τα φαινόμενα είναι μέγα παιδαγωγικό λάθος να επιχειρείται ακουσίως ή εκουσίως μια τόση και τέτοια σύγχυση και ασάφεια στο θεμελιώδες μάθημα της διδασκαλίας των γραμμάτων της Ελληνικής γλώσσας με τη σύμμιξη Ελληνικών και λατινικών χαρακτήρων.

Επειδή όλα δείχνουν και μας κάνουν να υποψιαζόμαστε πως τα πράγματα οδηγούνται και καθοδηγούνται ύπουλα και ταχέως στη λεγόμενη φωνητική γραφή και κατ’ επέκταση στην αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου από το λατινικό, όπως θεαματικά, προοιμιακά όσο και προκλητικά φαίνεται από τα εισαγόμενα νέα σύμφωνα «μπ, ντ, γκ».

Επειδή τα γράμματα, φωνήεντα και σύμφωνα και δίφθογγοι, είναι ο πυρήνας και η καρδιά του συστήματος σκέψεως, ομιλίας και επικοινωνίας που λέγεται Ελληνική γλώσσα και τυχόν τραυματισμός τους είναι αυτομάτως θανάσιμος για την ίδια τη γλώσσα.

Επειδή ευτυχώς υπήρξε και υπάρχει ως οδηγός αξεπέραστος η Γραμματική του Αχιλλέως Τζαρτζάνου, ενώ τα πειραματικά κακέκτυπα γραμματικής αρκετή ζημιά έχουν επιφέρει στη γλώσσα μας χάριν της ματαιοδοξίας και της ιδιοτελούς καινοτομίας των «συγγραφέων».

Επειδή το θέμα είναι σοβαρό και μέγα και δεν μπορεί να περιορισθεί στην αποκλειστική αρμοδιότητα καμμιάς «Επιτροπής» κανενός «Ινστιτούτου» και κανενός Πανεπιστημιακού «Τμήματος», αλλά πρέπει να θεωρηθεί ως εθνικό ζήτημα που αφορά όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα και κατ’ εξοχήν την εμβληματική και ουσιαστική μονάδα κύρους όπως είναι η Ακαδημία Αθηνών, προφανώς όλους τους διανοούμενους και σε τελευταία ανάλυση όλον τον Ελληνικό λαό, παρεκτός του τραγικού γεγονότος ότι δεν υπάρχει άρθρο στο Σύνταγμα μας (όπως το 107 του Συντάγματος του 1952 το οποίο κακουργηματικά και ολέθρια κατηργήθη στο Σύνταγμα του 1975) που να προβλέπει την διατήρηση, την προστασία, το αναλλοίωτο και το απαραβίαστο της Ελληνικής γλώσσας ως αδιάσπαστου στοιχείου της εθνικής μας ταυτότητας και του Ελληνικού πολιτισμού.

Ερωτάται ο Υπουργός:
1. Ποια θέση παίρνει το Υπουργείο Παιδείας σχετικά με το θέμα;
2. Θα επιτρέψει την κυκλοφορία του εν λόγω βιβλίου της «Νέας Ελληνικής γραμματικής» και την επί τη βάσει τούτου διδασκαλία των μαθητών της Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού;
2. Άλλως, πώς σκέπτεται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της καθημερινής κακοποίησης και κατ’ επέκταση της συνολικής υποβάθμισης της Ελληνικής γλώσσας από τα περισσότερα ΜΜΕ σε πολλές καλούμενες ψυχαγωγικές εκπομπές και τώρα από τα σχολικά βιβλία;